ေဒါက္တာမင္းသိခၤဆိုတာ......

ဆရာႀကီးပါရဂူေရးသားေသာအဘမင္းသိခၤအေၾကာင္း

ပါရဂူ-အို႐ိႈး-မင္းသိခၤ

မင္းသိခၤႏွင့္ မိမိ၏ ေပါင္းစည္းညီညႊတ္မႈ၌ “ပိြဳင့္” ႏွစ္ “ပိြဳင့္” ရွိသည္။ ပထမ“ပိြဳင့္” မွာ သိဒၶတၳႏွင့္ ပတ္သက္သည္။ မိမိလည္း သိဒၶတၳ၀တၳဳကို ႏွစ္ၿခိဳက္လြန္း အားႀကီးေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပန္ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိ ျမန္မာျပန္ေသာ သိဒၶတၳကို မင္းသိခၤကလည္း သည္းေျခႀကိဳက္ျဖစ္ေနသည္။ ငါးထပ္ႀကီးဘုရားလမ္း နံပါတ္ ၃ ၌ ေနစဥ္လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၃၀-ခန္႔က ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ေရွ႕ လူတစ္ေယာက္လာရပ္ၿပီး “ဆရာကြ်န္ေတာ့္ကို သိသလား” ဟု ေမးေသာအခါ ႏႈတ္ခမ္းေမြး မုတ္ဆိတ္ေမြး၊ ဆံပင္ရွည္လ်ားေနၿပီး ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္ ၀တ္ထားသူျဖစ္၍ မိမိ ေယာင္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနစဥ္.....

အိမ္ေရွ႕႔ရပ္ေနေသာ ပုဂၢဳိလ္က -“ကြ်န္ေတာ္ မင္းသိခၤပါ။ အခုနံရံတစ္ဖက္က အျပင္ဖက္ ေရာက္လာလာျခင္း ဆရာ့ဆီကို တန္းလာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဆရာ့ကို ေျပာစရာတစ္ခုရွိလို႔ လာခဲ့တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ဖက္နံရံမွာ ရွိစဥ္အခါက ဆရာ ျမန္မာျပန္တဲ့ သိဒၶတၳ၀တၱဳကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ အေခါက္ေခါက္အခါခါ ဖတ္တဲ့အတြက္ သိဒၶတၳဳ၀တၱဳ ဘယ္ေနရာဘာရွိတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ အရအမိရွိေနတယ္ ဆရာမယံုရင္ ေမးၾကည့္ပါလား။ ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ျခင္း ေကာက္ခါငင္ခါ ေျပာျပႏိုင္တယ္” ဟု ေျပာျပသည္။

မင္းသိခၤေျပာျပခ်က္ကို ၾကားရေသာအခါ မင္းသိခၤမွန္း သိသြားသည္ျဖစ္၍ ကြ်န္ေတာ္ထၿပီး ဖက္လွဲတကင္း လုပ္ၿပီးလွ်င္ “ သိဒၶတၳႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေျပာတာ ကြ်န္ေတာ္ ယံုပါတယ္ ေမးစရာမလိုပါဘူး” ဟု ေျပာေသာအခါ မင္းသိခၤသည္ အိမ္ထဲ၀င္မထိုင္ဘဲ ခ်က္ျခင္း ၿခံထဲကထြက္သြားသည္။ ထိုေနာက္ ႏွစ္အနည္းငယ ္ၾကာသြားေသာအါ မင္းသိခၤ မရမ္းတလင္းၿခံထဲ ေရာက္ေနၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို သူထံလာဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္မွာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မသြားျဖစ္ခဲ့။ အခမ္းအနားတစ္ခုလုပ္ၿပီး ဖိတ္မႏၱက ျပဳေသာအခါက်မွ ဆရာမင္းသိခၤထံ ေရာက္သြားသည္။

ထိုအႀကိမ္ေတြ႕ေသာအခါ၌လည္း မင္းသိခၤက “ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္စိ သိပ္မေကာင္းတဲ့အတြက္ သိဒၶတၳကို မဖတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သိဒၶတၳ အစြဲအလမ္းႀကီးတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တပည့္ ကိုေက်ာ္ေျပာင္ကိုသိဒၶတၳ အသံသြင္းခိုင္းတာ အေခြရွစ္ေတြရွိတယ္။ အဲဒီအေခြရွစ္ေခြေကာ္ပီ ဆရာ့ကိုေပးလိုက္မယ္” ဟူ၍ မင္းသိခၤက ေျပာသည္။ ယင္းသို႔အားျဖင့္ သိဒၶတၳသည္ မိမိႏွင့္မင္းသိခၤ ေပါင္းစည္းညီညြတ္မႈအတြက္ “ပိြဳင့္”တစ္ပိြဳင္ ျဖစ္လာသည္။

ေနာက္ ပြိဳင့္တစ္ပြိဳင့္ကား “အို႐ိုး” ျဖစ္သည္။ အိုရိုးကို မိမိကလည္း ႏွစ္သက္ သေဘာက်သည္။ မင္းသိခၤကလည္း အို႐ိုး အသည္းစြဲတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ မိမိအပၚ၌ လႊမ္းမိုးေနေသာ အို႐ႈိး၏ ၾသဇာသည္ အလြန္တရာ ေလးနက္သည္။ မင္းသိခၤအေပၚ၌ လႊမ္းမိုးေနေသာ အို႐ႈိး၏ ၾသဇာသည္လည္း မေသးငယ္လွေပ။ သို႔ေသာ္လည္း မိမိအေပၚႏွင့္ မင္းသိခၤအေပၚ လႊမ္းေနေသာ အို႐ႈိး၏ ၾသဇာသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တူညီမႈမရွိေပ၊ မိမိက ဟင္းအိုးတစ္အိုးထဲက ဟင္းဖတ္မ်ားကို တစ္ဖတ္ၿပီးတစ္ဖတ္ ဆယ္ၿပီး စားသည့္ပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ အို႐ႈိး၏ အေရးအသားမ်ားကို ျမန္မာမႈျပဳသည္က မ်ားသည္။ မင္းသိခၤက ကြ်န္ေတာ္ ဟင္းဖတ္မ်ား တစ္ဖတ္ၿပီးတစ္ဖတ္ ဆယ္ယူ စားသံုးေနေသာ ဟင္းအိုးထဲက အေငြ႕အသက္မွ်ေလာက္ေသာ ယူသည္။

“မေနာမယ ထမင္း၀ိုင္း” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ မင္းသိခၤေရးေသာစာမ်ားထဲတြင္ အို႐ႈိး၏ အရိပ္အေယာင္ လႊမ္းေနသည္ကို အို႐ႈိး၏ စာအမ်ားအျပား ဖတ္ထားသူမွလြဲ၍ တျခားသူရိပ္မိဖို႔ မလြယ္ေပ။ မင္းသိခၤသည္ အို႐ႈိးအစြဲ ႀကီးမား လြန္းလွသည္ျဖစ္၍ ဒုတိယအႀကိမ္ အိႏိၵယကို သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ အို႐ႈိးမရွိေတာ့သည္မွာ ၁၆ ႏွစ္ေလာက္ၾကာ သြားၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း မင္းသိခၤသည္ “အို႐ႈိုးေဖာင္ေဒးရွင္း” ကို မရာက္ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့သည္။ အိႏိၵယမွ ျပန္လာေသာအခါ မင္းသိခၤ၏ အသြင္အျပင္ အေတာ္ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ယခင္က ပိတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ ၀တ္ေလ့၀တ္အစားကို မ၀တ္ေတာ့ဘဲ ေယာဂီေရာင္ အ၀တ္အစားကိုသာ ၀တ္႐ုံသည္ကို ေတြ႕လာရသည္။ သူ၏ ၀တၳဳစာအုပ္အမည္ျဖင့္ မွည့္ထားေသာ အေဆာင္မ်ားကိုလည္း “ရာဇၿဂိဳဟ္” အေဆာင္ အမည္မ်ားကို ေျပာင္းလဲမွည့္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

မင္းသိခၤသည္ အို႐ႈိးဗီြဒီယို အေခြတစ္ခုကို ယူေဆာင္လာသည္။ မင္းသိခၤ ယူေဆာင္လာေသာ အို႐ႈိး ဗီဒီယိုအေခြက္ို ျပမွ မိမိလည္း အို႐ႈိးအသြင္အျပင္ကို ေတြ႕ျမင္သိရွိရျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိက မွာလိုက္သည့္အတြက္ မင္းသိခၤသည္ အို႐ႈိးေရးေသာ အဂၤလိပ္ဘာသာစာအုပ္ ၁၅ - အုပ္ ေလာက္ကို ၀ယ္ယူလာသည္။ ယင္းစာအုပ္မ်ားထဲက အခ်ိဳ႕ကို မိမိဌား၍ ဖတ္ၾကည့္သည္။ ယင္းစာအုပ္ထဲက ကေလးျပႆနာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေရးထားသည့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို မေနာမယ ဂ်ာနယ္ထဲတြင္ အပတ္စဥ္ ဘာသာျပန္ထည့္ခဲ့သည္။ ယင္းေဆာင္း ပါး မ်ားစုၿပီး ၿပံဳးပန္းတစ္ရာ စာေပက စာအုပ္႐ိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေ၀သည္။

ယခုႏွစ္ေပါင္း အတန္ၾကာလာေသာအခါ ဆရာမင္းသိခၤသည္ မိမိႏွင့္ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ပိြဳင့္ႏွစ္ပိြဳင္ျဖစ္ေသာ သိဒၶတၳႏွင့္ အို႐ႈိုးကိုလည္းေကာင္း၊ သူ၏၀တၳဳအေရးအသားမ်ားကို တသသျဖစ္ေနေသာ စာဖတ္ပရိသတ္ ကိုလည္းေကာင္း ေဗဒင္ယၾတာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သူ၏ တပည့္တပန္းမ်ား ကိုလည္းေကာင္း၊ တိုင္းျပည္အႏွံ႕ ပ်ံ႕ေနေသာ သူ႕ပရိသတ္ကိုလည္းေကာင္း ခြဲခြာၿပီး တမလြန္ဘ၀ ေရာက္ရွိသြားၿပီ။ သူ၏ ပရိသတ္မ်ားသည္ မိမိတို႔ စြဲလန္းၾကည္ညိဳေနေသာ ဆရာမင္းသိခၤ ကြယ္လြန္အနိစၥ ေရာက္သြားသည္အတြက္ ႏွေျမာတသေနမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွေသာ စာေရးဆရာႀကီးႏွစ္ဦး
အ႐ူးအမူးစြဲလန္းခဲ့ေသာ သိဒၶတၳ အမည္ရွိေသာ စာအုပ္၏ အဖံုး