နတ္မ်က္စိရွင္ အဂၢါေကစီအပိုင္း(၂)

ပထမပိုင္းကို ဒီေနရာတြင္အရင္ဖတ္ပါရန္...........

လူနာအိမ္ေရာင္လွ်င္ အဂၢါေကစီသည္ မရဲတရဲျဖင့္ သူ႔ကိုာ္သူညိွဳ႕သည္။ ေကာင္းေပ့ဆိုေသာ ပါရဂူ ဆရာ၀န္ႀကီးမ်ားပင္ လက္ေလွ်ာ့ ထားသူကို ကုသရန္ သူ႕အေနျဖင့္ ရြံ႕ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ အကူ လိုက္လာ ေသာလိမ္းက အားေပးလ်က္ရွိသည္။ အဂၢါေကစီသည္ သူ႔ကိုယ္သူ ဓာတ္သြင္းၿပီးၿငိမ္သြားေသာ အခါတြင္ လိမ္းက ေဘးကေန၍ ညွိဳ႕စကား ေျပာေပးသည္။ ၾကည့္ပါ ဒီေရာဂါ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ျမင္ရမယ္။ သိရမယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ သူျမင္လာရမယ္။ မၾကာမီပင္ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး အာ႐ုံ၀င္ေနေသာ အဂၢါေကစီ၏ ႏႈတ္မွ စကားထြက္လာသည္။

ဒီကေလး ေလထိုးေရာဂါ မရခင္က ျမင္းလွည္းေပၚက လိမ့္က်ဘူးတယ္။ ေနာက္ေလထိုး ေရာဂါရတယ္။ ေလထိုးလို႔ အန္တာျဖစ္တယ္။ ကိစၥမရွိဘူး ။ နဲနဲပါးပါး ႏွိပ္ေပးရမယ္။ ဒီေရာဂါ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကို အသာလက္နဲ႔ ေထာက္ေပးရင္ ေပ်ာက္တယ္။ ဘာေဆးမွ စားဖို႔မလိုဘူး။ ကေလးကို အဂၢါေကစီ၏ အညႊန္းအတိုင္း ကုသရာ သံုးပတ္အတြင္း ေပ်ာက္ကင္း ခ်မ္းသာကာ စိတ္လည္းမွန္လာသည္။ အဂၢါေကစီ ကုလိုက္သျဖင့္ ေပ်ာက္ကင္းသြားေသာ ေ၀ဒနာရွင္မ်ား၏ သတင္းသည္ သတင္းစာထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားေလရာ အဂၢါေကစီကို ညႊန္လိုက္သလို ေၾကာ္ျငာေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ အဂၢါေကစီကား အရပ္တကာမွ စာျဖင့္တစ္မ်ိဳး ေၾကးနန္းျဖင့္ တစ္သြယ္ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ တစ္ႀကိမ္ ေမးျမန္းၾက စံုစမ္းၾက အကူအည ီေတာင္းၾကသည္။

သူတို႔သည္ေဆး႐ုံ ၊ေဆးခန္း ပါရဂူ မ်ားျဖင့္ ကုသၾကေသာ္လည္း မေပ်ာက္ကင္းၾကသျဖင့္ စိတ္အားငယ္ေန ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံမ်ားမွ ေန၍ ေမးၾက၊ ျမန္းၾက ကုသခံၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အဂၢါေကစီအဖို႔ အနီး လူနာရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ရပ္ေ၀း ျပည္ျခားကေနၿပီး ေမးသည္ျဖစ္ေစ သူအာ႐ုံ ယူေတာ့မည္လွ်င္ ပထမဆံုး နက္ကတိုင္ကို ေျဖသည္။ ဖိနပ္ခ်ြတ္သည္။ ခါးပတ္ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဆိုဖါေပၚ လွဲအိပ္လိုက္သည္။ တစ္ကိုယ္လံုး အေၾကာေတြ၊ ႂကြက္သားေတြကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ စိတ္တေျဖးေျဖး ၿငိမ္လာေသာအခါ အာ႐ုံရလာေလသည္။

မည္သို႔မည္ပံု အာ႐ုံရလာသည္ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာျပသည္။“ ဆန္းေတာ့ ခပ္ဆန္းဆန္းပဲဗ်၊။ အစကတည္းက ကမၼဌာန္း ဆရာေတြ လုပ္တဲ့အတိုင္း အလိုလို တတ္လာတယ္ဗ်။ က်ေနာ္ အေၾကာေတြ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး အာ႐ုံယူေတာ့ မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေနာ္ လက္ႏွစ္ဖက္ဟာ မ်က္စိႏွစ္လံုး ၾကားနဖူးေပၚ တင္ရက္သား ျဖစ္သြားတယ္။”“ အဲဒီလို လုပ္ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္ေနစဥ္မွာ တစ္ခါတစ္ရံ က်ေနာ္လဲ ေရႊေရာင္ လိုဘဲ အျဖဴေရာင္ အလင္းႀကီး ၀င္းကနဲ လင္းလာတယ္၊ အဲဒီအလင္းေရာင္ ရရင္ ကိုယ္ၾကည့္ခ်င္တာ ၾကည့္ေတာ့ဆိုတဲ့ သေကၤတပါဘဲ။ အလင္းေရာင္ မျမင္ေသးဘူး၊ မျမင္ရေသးဘူးဆိုရင္ ဘာမွ အာ႐ုံမရဘူး။ မေဟာႏိုင္ဘူး။

ဒီအလင္းေရာင္ရမွ က်ေနာ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူရိယစကၡဳေပၚ တင္လုိက္တယ္။ အသက္႐ွဴ ေလးလာတယ္။ အသက္ရွဴ ႏႈန္းလဲ နာရီ ကိုက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အထိ မ်က္စိဖြင့္ထားတံုးဘဲ အေတာ္ၾကာမွ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မ်က္စီႏွစ္လံုးဟာ မ်က္ေတာင္ ခတ္လာၿပီး မွိတ္သြားတယ္။ အနားက ညွိဳ႕စကားေျပာတဲ့လူက ဒီအခ်ိန္က်မွ သူေမးစရာကို ေမးရေတာ့မယ္ ဆိုတာကိုသိတယ္။ က်ေနာ္ဟာ အရုံ၀င္စားေနၿပီေပါ့။ ေဘးကေျပာတဲ့လူက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရွင္းရွင္း လင္းလင္းကေလး ေျပာေပးရတယ္။ ၾကည့္ခိုင္းရတယ္။အာ႐ုံ၀င္စား ခိုင္းရတယ္။

ဘယ္အရပ္ ဘယ္ေဒသမွာေနတဲ့ ဦးဘယ္သူ၊ေဒၚဘယ္သူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ပါ၊ သူ႕မွာ ဘာေရာဂါျဖစ္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာေပးရတယ္။ လိုအပ္ရင္ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေပးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညွိဳ႕စကား (ဆာဂ်က္ရွင္) လို႔ေခၚတာေပါ့။ ”အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဟာ က်ေနာ့အာ႐ုံထဲ ေပၚလာတဲ့ အတိုင္း ပါးစပ္က ေျပာေတာ့တာဘဲ ေဘးက တစ္ေယာက္က က်ေနာ္ ေျပာတာကို လက္ေရးနဲ႔ ေရးမွတ္ရတယ္။ ”ေဟာေျပာေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ လဲေလွ်ာင္းသည့္ ဆိုဖါကို ေတာင္ေျမာက္ထားၿပီး သိပ္လုိက္လွ်င္ ပိုၿပီး အာ႐ုံ ေကာင္းသည္ဟုဆိုသည္။

တစ္ႀကိမ္က ၀ါဂြမ္းေစ်း အတက္အက် သူ႔ကိုေဟာေပးလွ်င္ တေန႔ ေဒၚလာတစ္ရာ ေပးမည္ဟု ဆိုလာသည္။ အဂၢါေကစီသည္ ထိုစဥ္က ေငြၾကပ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျငင္းလုိက္သည္။ အခ်ိဳ႕က ေျမေအာင္ ေရာက္ေနေသာ ရတနာကို သိုက္တူးရန္ အတြက္ အဂၢါေကစီအား ေဟာရန္ဆြယ္သည္။ တခ်ိဳ႕က ျမင္းပြဲ ဘယ္ျမင္းႏိုင္မည္လဲဟု ေမးလာၾကသည္။ ဤသို႔ သေဘာမ်ိဳးကို သူ႕ပညာတန္ခိုး စမ္းသပ္သည့္အေနျဖင့္ အစပိုင္းတြင္ ေဟာ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ လံုး၀ေဟာေျပာျခင္း မျပဳခဲ့ေပ။ ျမင္းပြဲတြင္ ႏိုင္ျမင္းကို ေဟာေျပာရာတြင္ အသင့္အတင့္ မွန္ကန္ခဲ့သည္။ အနည္းအက်ဥ္း မွားသည္လည္း ရွိခဲ့သည္။

ဤကိစၥမ်ိဳးကို တစ္ခါေဟာၿပီးလွ်င္ သိသိသာ အားအင္ ကုန္ခမ္းသြားသျဖင့္ မေဟာေတာ့ေပ။ တစ္ႀကိမ္တြင္ တကၠဆက္ ေရနံတြင္းတူးသည့္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရနံထြက္မည့္ ေနရာကို ေရနံ၀ိဇၨာမ်ားကဲ့သို႔ ေဟာၾကည့္ရာ ေရနံမထြက္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အရည္အခ်င္း သူ႔ပါရမီသည္ လူးသားတို႔ေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းေရး အတြက္သာလွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း အဂၢါေကစီ ရိပ္မိလာသည္။ ေနာင္အခါတြင္ ေငြရမည့္ကိစၥကို ေဟာေျပာျခင္း မျပဳေတာ့ေခ်။

စီးပြားေရး သမားမ်ား ေပမ်ားေသာ အေမရိကန္တို႔သည္ အဂၢါေကစီကို ျပ၍စားရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံုဆြယ္ၾကေသာ္လည္း အဂၢါေကစီက အားလုံးကို ျငင္းဆန္လႊတ္လိုက္သည္။ တခ်ိဳ႕က အာ႐ုံသြင္းၿပီး ေျပာျပေစခ်င္သည္။ တခ်ိဳ႕က တယ္လီဗီရွင္း ႐ိုက္လိုသည္။ တခ်ိဳ႕က ေၾကာ္ျငာဌာနဖြင့္ၿပီး လုပ္ကိုင္လိုသည္။ အဂၢါေကစီက အားလံုးကို ေခါင္းခါျပခဲ့သည္။

ေစာေစာပိုင္းက အဂၢါေကစီသည္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ လုပ္ငန္းျဖင့္သာ ဆက္လက္အသက္ေမြး၍ သူေဟာသည့္ လူနာမ်ားထံမွ ေငြတစ္စံုတစ္ရာကို လက္ခံျခင္းမျပဳေခ်။ လူနာမ်ားျပားလာၿပီး သူစီးပြားေရး လုပ္ငန္းကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေသာ အေျခအေနမ်ိဳး ေရာက္မွသာလွ်င္ ေငြလက္မခံလွ်င္ မျဖစ္ေတာ့၍ အဖိုးအခအျဖစ္ ေငြလက္ခံခဲ့သည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ မရွိႏြမ္းပါးသူမ်ားထံမွမူ တစ္စံုတစ္ရာ မေတာင္းဘဲ ဇိ၀ိတဒါနအျဖစ္ ေဟာေျပာ ေပးခဲ့သည္။

လယ္သမားတစ္ဦး၏ သားျဖစ္ၿပီး တကၠသိုလ္ပညာလည္း မသင္ခဲ့ရေပ။ ေဆးသိပၸံ ပညာဆိုလွ်င္ ေ၀းခဲ့ေသာ သာမန္ အဂၢါေကစီလို လူတစ္ေယာက္ ညႊန္ၾကားေသာ ေဆး၀ါးကုသမႈျဖင့္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသြား သည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဂၢါေကစီကမူ သူ႕ကိုယ္သူ တခါတရံ မယံုမရဲျဖစ္မိသည္။ မည္သည့္ေဆး၊ မည္သည့္ဓာတ္စာစားဟု ေပးလွ်င္လည္း အလြန္တိက်ေသခ်ာေအာင္ စဥ္းစားၿပီးမွ ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ မေသေသာ ေဆးဆရာ၊ မမွားေသာေရွ႕ေန မရွိဟူသည့္အတိုင္း သူ႕အျမင္အာ႐ုံတို႕မွာ အၿမဲမွန္ကန္ရမည္ဟု အဂၢါေကစီ ခံယူျခင္းမရွိ။ ဥပမာ ျဒဳတကၠသိုလ္မွ မေနာမယိဒိၶ ေဗဒေဒါက္တာ႐ိုင္း၏ သားငယ္ကို ကုသစဥ္က ေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းျခင္းမရွိေပ။ လူနာက ညြန္ၾကားေသာ ဓာတ္စာစားရန္ မလိုက္နာဟု သိရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံလည္း သူလည္း ေလာကီသားေပမို႕ ဟူေသာ စကားအရ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ကိစၥမ်ား၊ ပူပင္ စရာမ်ားႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ ေနထိုင္မေကာင္းသည့္ အခါတြင္ အဂၢါေကစီ မွားတတ္သည္။

မွားတတ္သည္ကိုလညး္ အဂၢါေကစီ အၿမဲသတိထားသည္။ အမွားႏွင့္အမွန္၊ ေပ်ာက္ကင္းမႈႏွင့္ မေပ်ာက္ကင္းမႈ မ်ားကို တစ္ႏွစ္လံုး အခ်ိန္ထိုးၾကည့္လွ်င္ မွန္သည့္ဘက္ ေပ်ာက္ကင္းသည့္ဘက္က အခ်ိန္ခြင္ညွာ အမ်ားႀကီးသာသည္။ တခ်ိဳ႕ထင္ရွားသူမ်ား၏ ခဲရာခဲဆစ္ေရာဂါမ်ား၊ သမားအားလံုး လက္မိႈင္ခ်ထားေသာ ေရာဂါမ်ား၊ ကံနာ၀႗္နာဟု လက္ေလ်ာ့ထားရေသာ နာတာရွည္ ေရာဂါတို႕ကို ဓာတ္မွန္ႏွင့္ ႐ိုက္ၾကည့္ၿပီး နတ္ေရစင္ႏွင့္ ဖ်န္းလိုက္သကဲ့သို႔ ေပ်ာက္ကင္းကုန္ၾကသည္။

ကေနဒါႏိုင္ငံမွ ကက္သလစ္ဘုန္းႀကီး၏ ၀တ္႐ူးျပန္ေရာဂါ လံုး၀အျမစ္ျပတ္သည္။ ေဒတြန္ေက်ာင္းသားတစ္ဦး၏ မခံမရပ္ႏိုင္ေသာ ကိုက္ခဲေသာ ဒူလာအဆစ္ကိုက္ သက္သာရာရခဲ့သည္။ ႏွစ္ႏွစ္တိတိ ကင္တပ္ကီမွ တူရိယာ ပညာရွင္တစ္ဦး၏ အသားမွ်င္မ်ား မာေသာေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစခဲ့သည္။ ဖီလာဒဲလ္ဖီးယားမွ ၀မ္းတြင္းပါ တိမ္က်ေနေသာေရာဂါကို သူ႔အညႊန္းအတိုင္း ဆရာ၀န္ကကုသရာ မ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္းရသည္။

အဂၢါေကစ ီနာမည္ ေက်ာ္လာေသာအခါ မေနာသုေတသနအဖြဲ႔ ၊မေနာမယိဒိၶေဗဒ ပညာရွင္မ်ား တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ စမ္းသပ္ၾကသည္။ စမ္းသပ္သည့္ အထဲတြင္ ဟားဘတ္တကၠသိုလ္ စိတၱေဗဒ႒ာနမွ ေဒါက္တာဟူ႐ိုး ပါ၀င္သည္။ အဂၢါေကစီ၏ အခန္းထဲတြင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာ ပစၥည္းကိရိယာမ်ားရွိ မရွိ ရွာေဖြၾကည့္သည္။ ထို႔ျပင္ အဂၢါေကစီသည္ မိမိစိတ္တန္ခိုးျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ အျခားနတ္၀င္ကာ၊ ဓာတ္စီးျခင္းရွိမရွိကိုလည္း စူးစမ္းသည္။ ေနာက္ဆံုး ေက်နပ္မွသာလွ်င္ အဂၢါေကစီသည္ ႐ိုးသားစြာ စိတ္တန္ခိုးကို အသံုးျပဳသူျဖစ္ေၾကာင္း လက္ခံသည္။

လူနာမ်ား၏ ေရာဂါကို ကုသရာ အဂၢါေကစီသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ မီးဖိုေခ်ာင္မွ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ကုတတ္သည္။ ဥပမာ - ကင္ဆာေရာဂါကို ဗန္ဒါသီးႏွင့္ ေထာပတ္စားရန္ ညႊန္းၾကားသည္။ အခ်ိဳ႕ေရာဂါမ်ားကို ဆား၊ သံလြင္သီး၊ သံပုရာသီး၊ သစ္သီးတို႔စေသာ ေန႔စဥ္သံုး ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ကုသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေရာဂါကို လိုက္၍ သင့္ေတာမည့္ ကုထံုးေဆးနည္းမ်ားျဖင့္ ကုသရန္ ညႊန္းတတ္သည္။ ေဆးသိပၸံ၊ ဟိုမိုပသီ၊ လက္ႏွိပ္ၾကပ္ထုပ္ထိုး၊ မီးကင္၊ မီးလႈံ တို႔မွစ၍ ႐ိုးရာေဆးမ်ား ပါ၀င္သည္။

အဂၢါေကစီ နာမည္ႀကီးလာေသာအခါ ေဆးသိပၸံ ပညာရွင္မ်ားကလည္း စိတ္၀င္စားလာည္။ ေဆးသိပၸံပညာရွင္ တစ္ဦးသည္ ေဒါက္တာဟူ႐ိုႏွင့္တြဲၿပီး အဂၢါေကစီ၏ ေရာဂါနည္းကို ေလ့လာသည္။ ေရာဂါရွင္ေပါင္း (၆၀၀)ေက်ာ္ကို အဂၢါေကစီက မည္သည့္ေရာဂါျဖစ္ သည္ဟု ဆံုးျဖတ္သည္ကို မွန္မမွန္ ေဆးသိပၸံပညာျဖင့္ ထပ္စမ္းသည္။ ဓာတ္မွန္ ႐ိုက္္သည္။ အီးစီဂ်ီႏွင့္ စမ္းသပ္သည္။ ေသြးတိုင္းကိရိယာ၊ အစာအိမ္လမ္းတြင္း ၾကည့္ျပြန္တန္၊ လည္ေခ်ာင္းၾကည့္ ျပြန္တန္၊ သားအိမ္ၾကည့္ ျပြန္တန္စေသာ ကိရိယာမ်ားျဖင ့္ျပန္စမ္းသပ္ၾကည့္ရာ အဂၢါေကစီ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ မွန္ကန္သည္ဟုဆိုသည္။

အဂၢါေကစီ နာမည္ႀကီးလာေသာအခါ အဂၢါေကစီ ကုသေသာ လူနာမ်ားထဲတြင္ ေငြၾကးတတ္ႏိုင္သူမ်ား၊ ေစတနာရွင္မ်ား ပါလာသည္။ ထိုေစတနာရွင္မ်ားထဲမွ မစၥတာေမာ္ဒြန္၏ ေကာင္းမႈျဖင့္ ၁၉၂၉ ခုႏွစ္ ေကစီေဆး႐ုံႀကီး တစ္ခု ဗားဂ်ီးနီးယားတြင္ ေဆာက္လုပ္ကုသေပးသည္။ ေဆး႐ုံဖြင့္ၿပီးေနာက္ အလွဴရွင္က စီးပြားပ်က္သျဖင့္ ေထာက္ပံ့မည့္သူ မရွိေတာ့ေလရာ ႏွစ္ႏွစ္ အၾကာတြင္ ပ်က္စီးသြားသည္။ အဂၢါေကစီ၏ သတင္းမွာ က်ယ္ျပန္႔သည္ထက္ က်ယ္ျပန္႕သြားေလရာ တစ္ေန႔လွ်င္ အဂၢါေကစီထံသို႔ ကုသခံလိုသူ ေဆြးေႏြးလိုသူ လူမ်ားထံမွ စာအေစာင္ေပါင္း ၁၅၀၀ မွ် ရရွိသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူနာမ်ားသည္ တစ္ႏွစ္၊ တစ္ႏွစ္ခြဲ ႀကိဳတင္၍ ေတြ႕ရန္ ရက္ခ်ိန္းေတာင္းၾကသည္။ အေစာပိုင္းက တစ္ေန႔လွ်င္ ေလးဦးမွ် ၾကည့္ေလရာ ေနာင္အခါတြင္ လူနာ မ်ားလာေသာေၾကာင့္ မနက္ေလးဦး၊ ညေနေလးဦး၊ တစ္ေန႔လွ်င္ ရွစ္ဦး ၾကည့္ရႈေပးေလသည္။ ဤမွ်တစ္ေန႔တစ္ျခား မ်ားျပားလာေသာ လူနာမ်ားေၾကာင့္ အဂၢါေကစီသည္ စားခ်ိန္ႏွင့္ အိပ္ခ်ိန္ကို မနည္းလုေနရသည္။

အႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ပင္ပန္း အဆင္းရဲခံခဲ့ရေသာ အဂၢါေကစီ၏ ခႏၶာကိုယ္ သည္ သူ႕အသက္ ၆၇ ႏွစ္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ လူျပည္မွ အၿပီးအပိုင္ အနားယူသြားရရွာေလသည္။ အဂၢါေကစီသည္ သာမန္ ေရာဂါ ေပ်ာက္႐ုံတင္မဟုတ္၊ ဤေရာဂါတို႔သည္ အဘယ္သို႔ေသာ အတိတ္မွ အကုသိုလ္ကံေၾကာင ့္ျဖစ္ရသည္ကိုလည္း ေျပာျပႏိုင္သူျဖစ္သည္။ ပါေမာကၡတစ္ဦးသည္ မ်က္စိကြယ္သြားသည့္ ညီကို ကုသရန္ အဂၢါေကစီထံ ေရာက္လာရာ အဂၢါေကစီက အႏွိပ္ခံရမည္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ႏွင့္ ကုသရမည္။ ဓာတ္စာမ်ားလညး ္ေပးလိုက္ရာ မ်က္စိပါရဂူမ်ား လက္ေလွ်ာ့ထားေသာ မ်က္စိျပန္လင္းလာသည္။

ဤသို႔ မ်က္စိကြယ္ရသည္မွာ ပါေမာကၡႀကီးသည္ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုတြင္ ပါရွားျပည္တြင္ လူ႐ိုင္းျဖစ္စဥ္က ရန္သူမ်ားကို သံပူျဖင့္ မ်က္စိေဖာက္ခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ ကံနာတြင္လည္း အနည္းအက်ဥ္း ေပ်ာက္ႏိုင္ေသာ ေရာဂါရွိသည္ဟု အဂၢါေကစီက ဆိုသည္။ တစ္ႀကိမ္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတြင္ မခံမရပ္ႏိုင္ေသာ ေရာဂါကိုကုသရာ ၎ေရာဂါမွာ အတိတ္ဘ၀မွ ေဆး၀ါးျဖင့္ ယားယံေအာင္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း။ ထိုေၾကာင့္ ကုသမရႏိုင္ၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ေလသည္။ ဤသို႔ ကံနာ၀႗္နာမ်ားစြာကို တတ္ႏိုင္သမွ် သက္သာခြင့္ ရေအာင္ကုၿပီးလွ်င္ ၎ေရာဂါတို႔မွာ အတိတ္ဘ၀မွ မည္သို႔ေသာအကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ကို ရွင္းျပသည္။

အဂၢါေကစီသည္ ေရာဂါကုရင္း ေရာဂါ၏ အတိတ္ဘ၀ကိုပါ ၾကည့္ရေလရာ ကံကိုအလြန္ ယံုၾကည္လာသည္။ ကံသည္ ႐ုပ္တရားေလာ၊နာမ္တရားေလာ၊ မည္သူကစီရင္သနည္း။ ကံအမ်ိဳးအစား မည္မွ်ရွိသနည္း။ ဘယ္အခ်ိန္ ကံကုန္ခန္းသြားႏိုင္သနည္း။ အနီးကံ၊ အေ၀းကံႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူ႕အျမင္တို႕မွာ အလြန္ ေလးနက္မ်ားျပားလွေပသည္။ ကံဟူေသာ ေ၀ါဟာရမရွိသည့္ အေနာက္ႏိုင္ငံသည္ အဂၢါေကစီေၾကာင့္ အေရွ႕တိုင္း၏ ကံယံုၾကည္မႈမ်ား ျပန္႕ႏွံ႕သြားေလသည္။ ကံနာ၀႗္နာ ေရာဂါရွင္ေတြ႕လွ်င္ အဂၢါေကစီသည္ အတိတ္ကံေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ကံ၏အစြမ္းလည္း ကုန္ရန္နီးကပ္ေနၿပီ၊ ကာယကံရွင္ အေနျဖင့္ ကံ၏ သေဘာတရား ကံေၾကာင့္ျဖစ္ရသည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး ေနာင္တ တရားရရွိၿပီဆိုလွ်င္ ဘုရားကု ကုေပးတတ္သည္။

အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ ငယ္စဥ္က သြက္ခ်ာပါဒ ေရာဂါျဖစ္၍ ကိုယ္တစ္ျခမ္းေသ ေရာဂါရသည္မွာ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ အတၱလန္တိတ္ေခတ္ သူမ်ားအား သူတတ္ကြ်မ္းေသာ ပညာျဖင့္ ေျခေထာက္ နာက်င္ေအာင္ မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့သျဖင့္ ေနာင္ဘ၀မ်ားစြာတြင္ ခံေနရသည္ကို ေျပာျပသည္။ ထိုေရာဂါမွာ ကာယကံရွင္ အမ်ိဳးသမီးသည္ ေနာင္တ ရေလာက္ၿပီဆိုမွ ေပ်ာက္မည္ျဖစ္ရာ ဘုရားရွိခိုး၀တ္ျပဳျခင္း၊ ဆုေတာင္းျခင္းတို႔ျဖင့္ ကုသလွ်င္ရႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာ၍ ကုသခဲ့သည္။

တစ္ခါတစ္ရံတြင္လည္း ပရေလာကသား နတ္အစိမ္း၊ သရဲတို႔ ၀င္ေရာက္စီးနင္းသျဖင့္ စိတ္ေရာဂါ ရလာသူမ်ား လာေလ့ရွိသည္။ ဤသို႔ ပေယာဂမ်ားကိုလည္း ဘုရားရွိခိုးရန္၊ ဘာ၀နာပြားရန္၊ စိတ္ေကာင္း စိတ္ျမတ္ထားရန္ ညႊန္ၾကား၍ ကုသေပးသည္။ မၾကားရသည္ကိုၾကား၊ မျမင္ရသည္ကိုျမင္၊ မရွိသည္ကို အရွိ၊ ထင္ေရာင္ထင္မွား ျဖစ္တတ္ေသာ စကစ္ဇိုဖရီးနီးယားေခၚ စိတၱဇေ၀ဒနာသည္မ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိသည္။ အခ်ိဳ႕လူနာ၏ ခႏၶာတြင္ ကန္းေအာင္းေနသည့္ အလြန္ျပင္းထန္သည့္ ကုႏၱလီနီေခၚ သဘာ၀ဓာတ္သည္ မွားၿပီး ပြင့္တတ္္ည္။ ကုႏၱလီနီေၾကာင့္ တန္ခိုးရၿပီး တစ္ဖက္ကလည္း စက္မ်ား ကိုယ္ခံမရွိဘဲ ပြင့္ျခင္းေၾကာင့္ စိေရာဂါ ျဖစ္တတ္ေလရာ ထိုေရာဂါရွင္မ်ားကို ဘုရား၀တ္ျပဳခိုင္းသည္။ ဘာ၀နာပြားခိုင္းသည္။ လိုလပ္လွ်င္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ျဖင့္ အႏွိပ္ခံျခင္းျဖင့္ ေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္သည္။

လူနာမ်ား၏ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းမႈတြင္ သူ၏တန္ခိုးကို အဓိကထား၍ အသံုးခ်ေသာ္လည္း ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား အေထြေထြ ကိစၥမ်ားကို သာမက ဤေရာဂါ ကုသရာတြင္လည္း လူဆယ္ေယာက္၏ ေရာဂါတစ္ခုကို သာမက ဤေရာဂါကု ေဆးပါရွာႀကံခဲ့သည္။ ကင္ဆာေရာဂါကို ကုသရန္အတြက္ ယုန္ကို ကင္ဆာေရာဂါရွိေသာ ေသြးထိုးၿပီး ဆီရမ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး ၎ဆီရမ္ျဖင့္ ကင္ဆာေရာဂါကို ကုသရန္ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။ ဤနည္းျဖင့္ကင္ဆာေရာဂါ ေပ်ာက္မေပ်ာက္ကို ယေန႔ထက္တိုင္ အဂၢါေကစီ၏ သုေတသန ေဖါင္းေဒးရွင္းတြင္ ဆက္လက္ ေလ့လာလ်က္ရွိသည္။

အေထြေထြ ကိစၥမ်ားတြင္ လူ၀င္စားမ်ား အေၾကာင္း မ်ားစြာပါရွိသည္။ လူ၀င္စားမ်ားကို ေဟာၿပီး လူ၀င္စား ဟုတ္ႏိုင္ မဟုတ္ႏိုင္ကို ေနာက္လူမ်ားက အေထာက္အထားျဖင့္ ေလ့လာလ်က္ရွိသည္။ ထို႔ျပင္ ကမၻာ့အေရးအခင္းမ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္၍လညး္ အနာဂတ္ ေဟာကိန္းမ်ားထုတ္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ထိ ငလ်င္ႀကီးမ်ား လႈပ္မည္။ အေမရိကန္တိုက္ႀကီးမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမည္ စသည္တို႔က ိုေဟာေျပာသည္။

လူတြင္ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါရွိသည္။ ေရွးေခတ္ အတၱလန္တီယန္တြင္ မေနာသဏၭာန္မ်ား၊ မေနာတန္ခိုးမ်ား မည္သို႔ ထြန္းကားလာသည္ကိုလည္း ေဟာခဲ့သည္။ ဤအဂၢါေကစီ ေဟာခဲ့ေသာ အခ်က္ေပါင္း ႏွစ္သာင္းခန္႔ရွိရာ ယခုအဂၢါေကစီ ေဖါင္းေဒးရွင္းႀကီးတစ္ခု တည္ေထာင္ၿပီးလွ်င္ ဤေဟာကိန္းမ်ားမည္၍မည္မွ် မွန္ကန္သည္။ မွားသည္ကို ေဇာက္ခ်၍ သုေတသနျပဳလ်က္ရွိသည္။ အဂၢါေကစီေဟာကိန္းမ်ားအနက္ ေဟာစဥ္က မည္သို႔မွ် မျဖစ္ႏိုင္ဟု ထင္ရေသာ ေဟာကိန္းတစ္ခုမွာ လံုး၀မထင္မွတ္ဘဲ မွန္ကန္လာသည္။ ယင္းေဟာကိန္းမွာကား“ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ဆိုဗီယက္ဟာ နာမ္ပါ၀ဒယိမ္းၿပီး နာမ္၀ါဒထြန္းကားလာလိမ့္မည္” ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။

ကူညီ၍စာေရးသားေပးေသာကိုေအာင္အားအထူးပင္ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း...

အားလံုးစိတ္ပညာႏွင့္ပါတ္သက္ေသာဗဟုသုတမ်ားရရွိႏိုင္ပါေစ
ေစတနာေကာင္းျဖင့္
ဟိန္းတင့္ေဇာ္