အဘမင္းသိခၤေျပာျပတဲ့ စာေရးနည္းအတတ္ပညာ

ကြ်န္ေတာ္တို႔မရမ္းတလင္းၿခံ အယူေတာ္မဂၤလာၿခံမွာ ပညာသင္ခဲ့တုန္းက အရမ္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဘာမွ ပူပင္ ေသာကမရွိခဲ့ဘူး။ အဘေကြ်းတဲ့ ထမင္းကိုစားတယ္။ အဘ ၀တ္ခိုင္းတဲ့ အ၀တ္အစားကို ၀တ္တယ္။ မိုလင္း မနက္(၄)နာရီ ေလာက္ကတည္းကေန ညေန မုန္းစုန္းစုန္း ခ်ဳပ္တဲ့အထိ အဘရဲ့ ေဗဒင္ပညာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္တရတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အားခ်ိန္နားခ်ိန္ရယ္လို႔ေတာင္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေန႔မွာ (၃)နာရီေလာက္ပဲ အိပ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ေရးမ၀လို႔ မူးေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ေနထိုင္မေကာင္းလို႔ အိပ္ယာထဲ လွဲေနရတယ္ဆိုတာလဲ မရွိခဲ့ ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ က်န္းမာေရးေကာင္းျခင္းရယ္၊ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းရယ္ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရယ္ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ သေဘာေပါက္ေနခဲ့တယ္။ အဘမင္းသိခၤရဲ့ ၿခံမွာ ေနတုန္းက ပညာေတြ မ်ိဳးစံုသင္ယူခဲ့ရတယ္။ အဘကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ထမင္းေကြ်း လဘက္ရည္တိုက္ ၿပီး ပညာမ်ိဳးစံုကို သင္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မရမ္းတလင္းၿခံ ႀကီးဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြအတြက္ တကၠသိုလိေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ၿပီး အဘမင္းသိခၤကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြအတြက္ ဒိသာပါေမကၡဆရာႀကီးေပါ့။ ဒါက ကြ်န္ေတာ္တို႔တပည့္ေတြရဲ့ အယူအဆပါ။

အဓိကကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ နိမ့္က်ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ျမင့္တင္ေပးခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြဟာ အဘမင္းသိခၤဆီကို မေရာက္ခင္တုန္းက တကယ့္ ဂ်ေလဘီေတြပါ။ လူရာမ၀င္ဘူး။ နိမ့္က်တယ္။ အႏွိမ္ခံရတယ္။ အားငယ္တတ္တယ္။ သိမ္ငယ္ေနတယ္။ လူေတာမတိုးဘူး။ ကိုယ့္ကိုကို ယံုၾကည္ခ်က္လံုး၀ မရွိဘူး။ ေနာက္ဆံုး ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ကိုယ္ႀကိဳက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္း ဖြင့္မေျပာရဲခဲ့ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဘာမွေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး ျဖစ္မွ ျဖစ္ပါ့မလားလို႔ ႀကိဳေတြးေနတဲ့ လူဖ်ဥ္းေတြပါ။

သုညေအာက္ ယူဇနာတစ္ရေလာက္အထိ နိမ့္က်ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို မိုးေကာင္း ကင္ေလာက္အထိ ျမင့္ေအာင္ ဆြဲတင္ေပးခဲ့တာပါ။ စကားေတြ ထိုင္ေျပာေန႐ံုတင္မကပဲ စိတ္ကို တြန္းအားေပး ေစတဲ့ စိတ္တန္ခိုးက်င့္စဥ္ေတြကို မရမ္းတလင္းၿခံထဲမွာ ေနထိုင္ဖူးသူတိုင္း က်င့္ႀကံဖူးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းကေတာ့ ၀ါသနာပါတယ္ လူေတြက ဆက္က်င့္ၾကေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ရပ္သြားၾကတယ္။ အဲဒီလို ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ဟာ အဘမင္းသိခၤဆီမွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ရတာပါ။

မရမ္းတလင္းၿခံမွာ ေနတုန္းက ဘာပညာေတြ သင္ၾကရလဲလို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေမးလာမယ္ဆိုရင္ အစံုေပါ့လို႔ ျပန္ေျပာမိမွာပဲ။ ဒီေနရာမွာ အဘမင္းသိခၤ ေျပာဖူးတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကို ျပန္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မင္းတို႔ေတြ ေဗဒင္က မခက္ဘူတဲ့။ အရမ္း လြယ္ပါတယ္။ ခနေလာက္ ေသေသခ်ာခ်ာ သင္လိုက္ရင္ တတ္ပါတယ္။ ခက္တာက ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္တဲ့ပညာက အေရးႀကီးတာတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို ေအာင္ျမင္အာင္ လုပ္တတ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္တဲ့။

• ကြ်န္ေတာ္တို႔ မရမ္းတလင္းၿခံမွာတုန္းက ေဗဒင္ပညာ သင္ရတယ္။ ျမန္မာ့႐ိုး႐ာ လက္ေ၀့ သင္ရတယ္။ ဆိုဗီယက္ျပန္ လက္၀ွက္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ နာယကႀကီး ဦးဗိုလ္စိန္ဆီမွာ (စာလံုးေပါင္းမွားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ) အဘကိုယ္တိုင္ အပ္ၿပီး သင္တန္းဖြင့္ခဲ့တာ။ စကားေျပာျဖင္း အတတ္ပညာတို႔ ဟာသအတတ္။ ဂဏန္းအတတ္ တို႔ သင္ခဲ့ရတာ။ ေဗဒင္ကေတာ့ အဓိကေပါ့။ ေနာက္ထပ္ ပညာရပ္တစ္ခုကေတာ စာေရးျဖင္း အတတ္ပညာပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြဟာ စာမတတ္ဘူ။ ပညာအရည္အခ်င္း မရွိဘူး။ အဲဒီေတာ့ စာေရးဆရာနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ဘာဆိုင္လဲေပါ့။ အရင္တုန္းက ေတြးမိတာက စာေရးဆရာဆိုတာက ဘြဲ႔ရပညာတတ္ေတြပဲ လုပ္လို႔ရတဲ့ အလုပ္ တစ္ခုလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ေနာက္ေတာ့ အဘဆီေရာက္မွ စာမတတ္လဲ စာေရးလို႔ ရပါလားဆိုတာကို သိခဲ့ရတာ။ အဘေျပာတာက ငါလဲ စာမတတ္ပါဘူးကြာတဲ့။ စာမတတ္ေပမယ့္ လူတိုင္းက စကာေျပာတတ္တယ္ကြတဲ့။ စကားေျပာသလိုေရးေပါ့ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြကို အဘမင္းသိခၤက အဲလိုစသင္ေပးခဲ့တာ။

အဲဒီမွာ အဘမင္းသိခၤ စာေရးတဲ့အခါမွာ ပံုေသလုပ္ထားတဲ့ စာေလးေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို ကြ်န္ေတာ္က ျပန္လည္ မွ်ေ၀ခ်င္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးတာကို ၀ါသနာပါၾကတဲ့ မ်တ္ေဆြမ်ားလည္း အားမငယ္ပဲ စိတ္ဓာတ္မက်ပဲ ဆက္လက္ႀကိဳးစားဖို႔ တြန္းအားေပးခ်င္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ စာရးတဲ့အခါမွာ ဥပမာ ၀တၳဳေရးတယ္ ဆိုပါစို႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၀တၳဳထဲက ဇာတ္လိုက္ေတြရဲ့ အမူအရာ ေတြကို အဘက ပံုေသလုပ္ၿပီး ေပးထားခဲ့တာပါ။ အနည္းဆံုးေတာ့ အဲဒါေတြပါေအာင္ ထည့္ေရး၇မယ္ေပါ့။ ဒါမွ စာဖတ္သူက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဇာတ္ေကာင္ႀကီး ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေယာင္လာမွာေလ။ ဥပမာ ဆိုၾကပါစို႔ ။ကြ်န္ေတာ္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ေရးဆိုတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္ေရးဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက ရွက္သြားမယ္။ သူရွက္သြားရင္ သူ႔ရဲ့ ပံုစံက ဘယ္လို ျဖစ္သြားမလဲ။ အဘရဲ့ စာထဲမွာ ေရးထားတာက....

ရွက္ေသာ္....
ရွက္ေၾကာက္ ႐ိုေသမႈ႕ျဖင့္ ဟန္လုပ္ျခင္း ျဖစ္၏. ထိုသို႔ ျပဳျခင္း၌ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အမူအရာတို႔သည္...

• (၁)...ၿပံဳးျခင္း၊

• (၂)...မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္ျခင္း။

• (၃)...ယဥ္ေက်းစြာ လွီးလြဲေျပာဆိုျခင္း။

• (၄)...ႏူးညံ့ေသာ အျပဳအမူတို႔ကို ျပျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။ ၎ကို အဗဟိတၱာဟု ေခၚသည္။ အဲဒီလို ေရးထားတယ္။

အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ စကားေျပာတဲ့ ေကာင္မေလးက ရွက္ေနတာကို အေပၚမွာ အဘေျပာျပတဲ့ အခ်က္ေလးခ်က္ ပါေအာင္ ထည့္ေရးရမယ္တဲ့။ သူရွက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ စကားထက္ အေပၚက အခ်က္ေလး ခ်က္ပါေအာင္ ထည့္ေရးရင္ ပိုၿပီး ျပည့္စံုတာေပါ့။

ေနာက္တစ္ခု အံ့အားသင့္တယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါဆိုရင္ ဘာေတြထည့္ေရးရမလဲ။ အဘကေတာ့ ဒီလို ေရးေပး ထားတယ္။

အံ့အားသင့္ေသာ္.....
မလိုလားအပ္သည္ကို ျမင္သျဖင့္ အံ့အားသင့္ျခင္း ျဖစ္၏။ အံ့အားသင့္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အမူအရာ တို႔သည္..

• (၁)...မ်က္လံုးအေၾကာင္းသားျဖင့္ၾကည့္ျခင္း။

• (၂)...ရင္၌ဒိတ္ကနဲျဖစ္ျခင္း။

• (၃)...ေခြ်းစို႔ျခင္း။

• (၄)...ပါးစပ္ပြင့္ျခင္းတို႔ျဖစ္၏။ အံ့အားသင့္ျခင္းကို ဇဠတာဟု ေခၚ၏။

ေနာက္တစ္ခု စုန္းပူးတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဘယ္လိုေရးမလဲ။
စုန္းနတ္ ဘီလူးဖမ္းသည္ဟု ေတြးေၾကာက္တုန္လႈပ္လွ်က္ လဲက်ျခင္း ၊ တလွဳပ္လွဳပ္ ရွိျခင္း၊ စေသာ ေဖာက္ျပန္မႈ႔မ်ား ျဖစ္၏။ ထိုသို႔ ျဖစ္ေပၚလာေသာအမူအရာတို႔သည္

• (၁)..မ်က္လံုးမွိတ္ျခင္း။

• (၂)...မ်က္ျဖဴလန္ျခင္း။

• (၃)...ေခြ်းထြက္ျခင္း။

• (၄)...အျမႇဳပ္ထြက္ျခင္း။

• (၅)...မတည္ၿငိမ္ျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။ ၎ကို အပမာရဟု ေခၚ၏။

ဒါေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ အဘမင္းသိခၤဆီမွာ သင္ယူခဲ့ဘူးတဲ့ စာေရးျခင္းအတတ္ပညာပါ။ အဲဒိေတာ့ ေမးစရာရွိတယ္။ မင္းေကာ ဘာေတြ ေရးထားၿပီးၿပီလဲလို႔...။ အဲဒီလို ေမးလာခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္က ျပန္ေျပာခ်င္တာက ကြ်န္ေတာ္လဲ ႀကိဳးစားေနတုန္းပါပဲ။ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္လာမယ္ ထင္တာပဲလို႔ ျပန္ေျပာမိမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေျပာရတာလဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သိထားတာက တစ္ခုခု လုပ္ေနတဲ့ လူဟာ တစ္ေန႔ေန႔မွာ တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာပါပဲ။

ကဲ... ကြ်န္ေတာ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ မိတ္ေဆြမ်ား ခင္ဗ်ာ။ နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီး မင္းသိခၤ၏ စာေရးျခင္း အတတ္ပညာကို အလိုရွိပါက အသံုးျပဳ၍ရရန္အတြက္ ျပန္လည္ ေ၀မွ် ေဖာက္သည္ ခ်လိုက္ပါသည္။ အကယ္၍ ေက်းဇူးတင္ခ်င္သူမ်ားသည္ အဘမင္းသိခၤအား ေက်းဇူးတင္ၾကပါကုန္။

ဖ်ားနာေသာ္...
ေသြးေလေဖာ္ျပန္ေသာေၾကာင့္ ဖ်ားနာျခင္း ျဖစ္၏။ ထိုအခါ၌ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အမူအရာတို႔သည္..

• (၁) အိပ္လိုျခင္း။

• (၂) ညည္းညဴျခင္း။

• (၃) ကိုယ္လက္တုန္လႈပ္ကိုက္ခဲျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။

၎ကို “ဗ်ာဓိ” ဟုေခၚ၏။

လိမ္ေသာ္....
မုန္းျခင္း၊ခ်စ္ျခင္း၊ ၀န္တိုျခင္းတို႔ေၾကာင့္ လိမ္လည္ လွ်ပ္ေပၚျခင္း ျဖစ္၏။ ထိုအခါ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အမူအရာတို႔သည္ ...

• (၁) မဟုတ္မမွန္ေျပာျခင္း၊ျပဳျခင္း။

• (၂) ကဲ့ရဲ့ျခင္း။

• (၃) ခ်ီမြမ္းျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။

၎ကို “စလ” ဟု ေခၚ၏။

ေသေသာ္....
ေသျခင္းမွန္သမွ် ျဖစ္၏။ ထိုအျခင္းအရာတို႔သည္....

• (၁) ကိုယ္လက္အဂၤါ ေလွ်ာက်ျခင္း။

• (၂) ပါးစပ္ပြင့္ဟျခင္း။

• (၃) ႏွလံုးေသြးရပ္၍ အသက္႐ႈဳ ျပတ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္၏။

၎ကို “မရဏ” ဟုေခၚ၏။