ေအာက္လမ္းတိုက္-အင္းတိုက္-စုန္းတိုက္

တစ္ေန႔သ၌ မဟာခ်ိဳင္-ေန၀စ္ရွိ ကြ်န္ုပ္၏ ေဗဒင္လကၡဏာေဟာခန္းအ တြင္းသို႔ လြန္စြာ အေႀကာက္ ႀကီးေသာ ေဒၚသတၱိဟူေသာ အဖြားႀကီး တစ္ဦး ေရာက္ရွိလာေလ၏။ ထိုအဖြားႀကီး သည္ စကားေျပာလွ်င္ အက်ယ္ႀကီး ေျပာတတ္၏။ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာတတ္၏။ သူ၏ခါးကို တစ္စံုတစ္ေယာက္မွတို႔၍ စလွ်င္ ေပါက္တတ္ကရ ထ၍ ေယာင္တတ္ေလ၏။ ထိုအဖြားႀကီးလာလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္အခန္းမွ တပည့္မ်ားသည္ ထိုအဖြားႀကီး၏ ခါးကို တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ တို႔၍ ထိုအဖြားႀကီး ေပါက္တတ္ကရ ေယာင္သည္ကို ၀ိုင္း၀န္းသေဘာက်ရီေမာႀကေလ၏

ထိုအဖြားႀကီးသည္ သူ႔အား ဘယ္ေလာက္ပင္စစ ၊ ဘယ္ေလာက္ ပင္ေနာက္ေနာက္ စိတ္ဆိုးသည္ ဟူ၍မရွိေပ။ လြန္စြာ သေဘာေကာင္း၍ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အခန္းတြင္းမွ တပည့္ကေလး မ်ားႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးခင္မင္ ေနေလ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအဖြားႀကီးတြင္ အားနည္း ခ်က္တစ္ခုေတာ့ရွိ၏။ ထိုအားနည္း ခ်က္မွာ တျခား မဟုတ္ေပ။ အလြန္အမင္း ေႀကာက္တတ္ျခင္း ပင္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ သူသည္ လူအခ်င္းခ်င္း ေႀကာက္ သည္ကား မဟုတ္ေပ။ သူေႀကာက္သည္ကား မျမင္ရေသာ ပရေလာက နာနာဘာ၀၊ ၀ိနာဘာ၀၊ တ ေစၦ၊သရဲ မ်ားႏွင့္ စုန္းကေ၀စေသာ ေအာက္ လမ္းတိုက္မ်ဳိးစံုတို႔ကို အစြဲအလမ္းႀကီး စြာ ေႀကာက္လန္႔တတ္သည္ဟူ၏။

သူ႔အား သူမ်ားေတြက မေကာင္းတဲ့ အတတ္ေတြနဲ႔ ျပဳစားစီရင္မွာကို အျမဲတမ္း ေတြး၍ ေႀကာက္ေနသည္ဟု သူက ေျပာျပဖူးေလ၏။ ထို႔ေႀကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္က ေဒၚသတၱိဟု ေနာက္ေျပာင္၍ နာမည္ေပးထားျခင္း ျဖစ္၏။ ေဒၚသတၱိဟု အမည္ရေသာ အလြန္ ေႀကာက္တတ္ေသာ အဖြားႀကီးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္း အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာေလ၏။ ထိုအဖြားႀကီးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ ၀င္လာျပီးလွ်င္ ေရာက္မဆိုက္ တစ္ေယာက္ေတာ့ သြာျပန္ျပီ ဆရာေလးေရ။ အသက္ငယ္ငယ္ေလးပဲ ရွိေသးတယ္ဟု အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ လွမ္း၍ေျပာရင္း ၀င္ထိုင္ေလ၏။

ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း ေဒၚသတၱိရယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ပဲ ထိုင္စမ္းပါဦး။ ဘယ္သူသြားတာလဲ။ ဟို…ေဒၚသတၱိ သမီး အငယ္ ဆံုးေလး လင္ေနာက္လိုက္သြား တာကို ေျပာတာလားဟု ကြ်ႏ္ုပ္က လွမ္းေနာက္လိုက္ရာ မဟုတ္ဘူး ဆရာေလးေရ။ မဟုတ္ဘူး။ အခုဟာက ကြ်န္မတို႔ အလုပ္ရံုမွာ ေကာင္းမေလး တစ္ေယာက္ သူမ်ားက ေအာက္လမ္းနဲ႔ တိုက္သတ္လို႔ ေသသြားတာ။ ပူပူေႏြး ေႏြးပဲ ရွိေသးတယ္ ဟုေျပာေလ၏။

ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္ကဟုတ္ရဲ႕လား ေဒၚသတၱိရယ္ သူဟာသူေသြးရိုးသားရိုး ဆံုးသြားရွာ တာျဖစ္မယ္ထင္ ပါတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားမလဲ တစ္ဆိပ္ရွိ ဒီေအာက္လမ္းပဲ စိတ္စြဲေနေတာ့ တာပဲဟုကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္လွ်င္ ေအာ္…..ေဗဒင္ဆရာက မယံုဘူးလား။ မယံုရင္ လိုက္ခဲ့ပါလား။ မေန႔ကမွ သူ႔အေလာင္းကို ေဆးရံု ပို႔လိုက္တာ။ ေဆးရံုက ဆရာ၀န္ေတြ စမ္းသတ္ခြဲစိပ္ ႀကည့္ေတာ ဒီေကာင္မေလး ရင္ဘတ္ထဲက ကလီစာေတြ အကုန္ေႀကြက်ေနတာ ဆရာ၀န္ေတြေတာင္ အံႀသသြားတယ္ ။ငါေတာ့ ညက တစ္ညလံုး မ်က္လံုးေႀကာင္းျပီး လံုး၀ကို အိပ္မရဘူး။ ေႀကာက္လိုက္တာဟယ္

ျပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္။ နင္ ရန္ကုန္ျပန္ေနတုန္းက ငါတို႔ရံုကို ေဗဒင္ဆရာမတစ္ေယာက္ ေဗ ဒင္လာႀကည္တယ္။အဲဒီေဗဒင္ဆ ရာမက ငါ့ကိုေဟာတယ္။သူမ်ား မေကာင္းႀကံထားတာ ရွိတယ္တဲ။ အဲဒါကုရမယ္။ မကုပဲထားရင္ ေသကိန္းျမင္တယ္ တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ငါက ကုရင္ ဘယ္ေလာက္ကုန္မလဲဆိုေတာ့ သိတ္မမ်ားပါဘူး (၁) ေသာင္းေလာက္ ကုန္မယ္ဆိုလို႔ ပိုက္ဆံမရွိတာနဲ႔မနည္းေအာင့္ေနလိုက္ရတယ္ဟု မဲ့ကာရြဲ႕ကာျဖင့္ေျပာျပေလ၏။

ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က သိပ္လည္း အစြဲအလမ္း မႀကီးပါနဲ႔ ေဒၚသတၱိရယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ က်ေတာ ကိုယ့္စိတ္က စြဲလမ္းေနလို႔လည္း ဥပါဒ္ ေရာက္တတ္ပါတယ္။ ႀကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား ဥပါဒါန္ေႀကာင့္-ဥပါဒ္ေရာက္ဆို တာေလ။ ကိုယ္စိတ္က ဒီမေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုကို အလြန္အကြ်န္ စြဲလမ္းေနျပီ ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း မ ေကာင္းတဲ့ ဆိုးႀကိဳးေတြ အျဖစ္ မ်ားတတ္တယ္။ ဒါေႀကာင့္ ေရွးတုန္းက ပညာရွင္ေတြက ဥပါဒါန္ေႀကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္ တတ္တယ္။ မေကာင္းတာေတြ သိပ္အစြဲအလမ္း မထားႀကနဲ႔လို႔ ဆံုးမထားခဲ့တာေပါ့။ ျပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားတိုက ေဗဒင္ သြားေမးတယ္ဆိုရင္ ေဗဒင္ ဆရာေျပာတာ မ်က္စိမွိတ္ ယံုႀကတာပဲ။

တကယ္ ဟုတ္သလား မဟုတ္ဘူးလား နည္းနည္းေလးေတာင္ မစဥ္းစားဘူး ။ တစ္ ခ်ဳိ႕စစ္မွန္တဲ့ ေဗဒင္ပညာရွင္ေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ႀကေတာ့ တမင္ ေငြေတြ အလြန္အကြ်န္ မတရားလိုခ်င္လို႔ လုပ္စား ေနႀကတဲ့ လူေတြ လည္းရွိတာပဲ။ ဒါေတြကေတာ့ ေနရာတကာမွာ ရွိတယ္။ အေရးႀကီး တာက ခင္ဗ်ားတို႔က ဒါ…ဟုတ္သလား။ မဟုတ္ဘူးလား။ မွန္သလား။ မမွန္ဘူးလား ဆိုတာက ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားရမယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္ ဒီလိုေဟာထားခဲ့ ေသးတာပဲ။ ငါဘုရား ေဟာတယ္ ဆိုျပီးေတာ့လည္း မယံုန႔ဲတဲ။ ကိုယ္ကို တိုင္ စဥ္းစား ခ်င့္ခ်ိန္ျပီးမွ ယံုသင့္မွ ယံုတဲ့။ ဒါေတာင္ ဘုရားက ယံု သင့္မွ ယံုလိုပဲ ေဟာတာေနာ္။ ယံုကိုယံုရမယ္လို႔ ေဟာတာမဟုတ္ ေသးဘူဟု ေျပာလိုက္လွ်င္ ေဒၚသတၱိက .....

ဆရာဟာေလ….၊ေတာ္ေတာ္ကို လွွ်ာရွည္တာပဲ။ ဒီက ဒါေတြကို ေႀကာက္လို႔ ယႀတာ ေတာင္းပါ တယ္ဆိုမွ စကားေျပာတာ မျပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လိုရင္းတိုရွင္းေျပာေပါ့ဟု ေျပာလိုက္ေသာေႀကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္က

ဒါေလးမ်ား ေဒၚသတၱိရယ္….၊ ေျမစေလာင္းဖံုး ပါတဲ့ ေျမအိုးေလးတစ္လံုး ၀ယ္လိုက္ဗ်ာ။ ဓါတ္မိသြားေအာင္ သံုးေလးရက္ေလာက္ ခ်က္တဲ့ ျပဳတ္တဲ့ေနရာမွာ သံုးလိုက္ေပါ့။ ျပီးေတာ့ အဲဒီစေလာင္းဖံုးကို ပက္ လက္လွန္ျပီး အခြက္ေလးထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းရမယ္။ ဘာမေကာင္းတဲ့ အတတ္ပညာေတြနဲ႔ လုပ္ထား လုပ္ထား အားလံုး ပ်က္ပ်ယ္ သြားပါလိမ္မယ္ဟု ေျပာျပလိုက္ေလလွ်င္ ....ေဒၚသတၱိက

ဆရာ့ စေလာင္းဖံုး ေလးက ေအာက္လမ္းကို ေရာႏိုင္ရဲ႕လားဟု အထြန္႔တက္သျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္က ဒီလိုေလဗ်ာ။ ေလာကႀကီးမွာ ရွိရွိသမွ် သက္ရွိသက္မဲ့ အရာအားလံုးဟာ ဒီမဟာပထ၀ီ ေျမႀကီးေပၚမွာ အမွီျပဳျပီး ရပ္တည္ေနႀကရတာ မဟုတ္လား။ ျပီးေတာ့ ဒီေလာကႀကီးမွာ မဟာပထ၀ီ ေျမႀကီးဆိုတာ အရာအားလံုးထက္ အတည္တန္႔ဆံုး အခိုင္ျမဲဆံုး အရာမဟုတ္ဘူးလား။ စေလာင္းဖံုးဆိုတာ ဒီမဟာပထ၀ီ ေျမႀကီနဲ႔ လုပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး လားေဒၚသတၱိရဲ႕။ သူကို ပက္လက္ လွန္လိုက္တဲ့ အခါ မဟာပထ၀ီ ေျမႀကီကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ လိုက္သလို ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ့။
ေျမလွန္ပစ္လိုက္မယ္.. ဆိုတဲ့စကားကို ႀကားဘူးတယ္ မဟုတ္လား။ အင္မတန္ တည္တန္႔ခိုင္ျမဲ ပါတယ္ဆိုတဲ့ မဟာပထ၀ီ ေျမႀကီးေတာင္ အထက္ေအာက္ ေျပာင္းျပန္လန္သြားျပီဆိုတဲ့ ေနာက္ေတာ့ ဒီမေကာင္းတဲ့ ေအာက္လမ္းတိုက္ အင္းတိုက္ ၊ စုန္းတိုက္စတဲ့မ ေကာင္းတဲ့အတတ္ ၊ မေကာင္းတဲ့ ပညာ ၊ မေကာင္းတဲ့ ပညာေတြ ေလာက္ေတာ့ အသာေလးႏိုင္ တာေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒီ စေလာင္းဖံုးကို ပက္လက္ လွန္ျပီး မနက္တစ္ႀကိမ္ ၊ ညတစ္ႀကိမ္ ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းျပီး ဆုေတာင္း လိုက္ေပါ့ဗ်ာ။ (၉)ရက္ ဆက္တိုက္ ထြန္းလိုက္ရင္ အားလံုး အႀကြင္းအက်ံ မရွိ ေျပေျပာက္ သြားပါတယ္ ဗ်ာဟု ကြ်ႏ္ုပ္က အေသးစိပ္ ေျပာျပလိုက္ေလလွ်င္ ေဒၚသတၱိႀကီးက ေကာင္းတယ္ ဆရာေရ… ေကာင္းတယ္ ၊ ေကာင္းတယ္ ။ အခုဆိုရင္ ဘာမွ ေႀကာက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး ေဒၚသတၱိတို႔ကေတာ့ နာမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္ သတၱိ ေကာင္းေတာ့မွာပဲ။ ျပန္မွ ေန၀စ္ေစ်းမွာ ၀င္ျပီး အိုးနဲ႔ စေလာင္းဖံုး တစ္ခါထဲ ၀င္၀ယ္ သြားမယ္။

စေလာင္းဖံုး တစ္ခ်ပ္နဲ႔ တစ္ရံုလံုးက ေအာက္လမ္းေတြကို လိုက္ျပီး စိန္ေခၚ ပစ္လိုက္မယ္။ ေငြလည္း ေထာင္နဲ႕ ေသာင္းနဲ႕ခ်ီျပီး ကုန္စရာမလို ေတာ့ဘူး။ ဒီေန႔ကစျပီး ေဒၚသတၱိ ဘယ္ေအာက္လမ္းကိုမွ မေႀကာက္ ေတာ့ဘူးေဟ့….၊ ေအာက္လမ္းေတြ စုန္းမေတြ ကေ၀မေတြ စေလာင္းဖံုးနဲ႔ေတြ႕ မယ္ေဟ့ ဟုေအာ္ႀကီး ဟစ္က်ယ္ ေျပာ၍ ေပါ့ပါးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္း အတြင္းမွျပန္သြား ေလေတာ့သတည္း။