ခိုႏွင့္တူေသာလူတစ္ေယာက္အတြက္ယၾတာ

တစ္ေန႔သ၌ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းရွိရာ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕ရွိ ဥဳမ္သဟာေဗဒင္ဟာခန္း ရွိရာသို႔ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ (၂၅)ႏွစ္ခန္႔မွ်သာ ရွိေသးေသာ ေမာင္ေအာင္စိုးဆိုေသာ ေကာင္ေလးတစ္ဦး ေရာက္ရွိ လာေလ၏။ ထိုေမာင္ေအာင္စိုးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေဗဒင္ေဟာခန္းအတြင္းသို႔ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္း အုပ္နံရံကို မွီ၍ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ေလေတာ့။ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္း ၎က...

စိတ္ညစ္တယ္ဆရာေရ...။ စိတ္ညစ္လိုက္တာဟု စတင္၍ ခိုးသတၱ၀ါမ်ား အ႐ံႈးေပးရေလာက္ေအာင္ စတင္၍ ၿငီးတြားေလေတာ့၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ေမာင္ေအာင္စိုးရဟု ျပန္ေမးလိုက္ေလရာ ေမာင္ေအာင္စိုးက...

ဒီလိုပါဆရာရဲ့။ ကြ်န္ေတာ္က အခုတေလာ ဘယ္လိုျဖစ္တယ္မသိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ေတြ အရမ္းပူေနတယ္။ အရာအားလံုးဟာ စိတ္ညစ္စရာေတြ။ စိတ္ဓာတ္က်စရာေတြ၊ စိတ္ပူေလာင္စရာေတြနဲ႔ခ်ဥ္း ျဖစ္ေနသလိုပဲ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီး ဘုန္းႀကီးေတာင္ ၀တ္ေနခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတယ္ ဆရာရယ္။ ေလာကႀကီးကို စိတ္ကုန္မိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ဆရာတို႔လို စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္ခ်င္ စိတ္ျဖစ္မိတယ္။ အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဘ၀ေတြဟာ လူ႕ေလာကႀကီးကို အပူခံ ငရဲခံမ်ား ေရာက္လာသလားမွတ္ရတယ္ ဆရာေရဟု ေလာကႀကီးကို စိတ္ကုန္ေနေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာေလေတာ့၏။

ေမာင္ေအာင္စိုးရဲ့။ စိတ္ေအးခ်မ္းသာျခင္းဆိုတာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာရွိတယ္လို႔ မင္းက ထင္ေနတာလား ေမာင္ရင္ရဲ့။ စိတ္ဆိုတာက ဘယ္မွာရွိတာလဲ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ရွိတာလား။ ကိုယ္လူရင္ထဲမွာ ရွိတာလားဟု ကြ်န္ုပ္က ျပန္ေမးလိုက္ေလရာ ေမာင္ေအာင္စိုးက ...။

စိတ္ဆိုတဲ့အရာကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဘယ္ရွိပါ့မတုန္း ဆရာရဲ။ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာပဲ ရွိေတာ့မေပါ့ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က...

ေအးေလကြာ။ ကိုယ့္ကိုထဲမွာရွိတဲ့ စိတ္ဆိုတဲ့အရာကို ေအးၿငိမ္းေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရယ္လို မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ေအးၿငိမ္းေအာင္ လုပ္လို႔ရပါတယ္ကြ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ၊ရိပ္သာမွ၊ ဘုရားမွ စိတ္ေအးခ်မ္းေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္လို႔ ထင္တတ္ၾကတာကိုး။ အဲဒီေနရာေတြကို သြားႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔မွာက ဃရာ၀ါသ ကိစၥမ်ားေျမာင္လူတို႔ ေဘာင္ကိုးကြ။ သားေကြ်းမႈ႕ မယားေကြ်းမႈ႕ေတြကလဲ မျဖစ္မေန ထမ္းေဆာင္ေနရတဲ့ တာ၀န္ေတြကလည္း ရွိေသးတယ္ေလကြာ။ အဲဒီေတာ့ မင္းတို႔ေျပာတဲ့ ေနရာေတြကိုေတာ့ အၿမဲမျပတ္ ဘယ္သြားေနႏိုင္ပါ့မလဲဟု ျပန္ေျပာလိုက္လွ်င္ ေမာင္ေအာင္စိုးက...

အေရးႀကီးတာက စိတ္ေအးခ်မ္းခ်င္တယ္ ဆရာ။ စိတ္ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ႏိုင္မယ့္ နည္းေလးမ်ားရွိရင္ မ-စ စမ္းပါ ဆရာသမားရယ္ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်န္ုပ္က

ရွိတာေပါ့ကြာ။ မင္းက ေျပာဆိုေတာ့လည္း ေျပာျပရတာေပါ့ကြာ။ ဒီအေၾကာင္းကို မေျပာခင္ မင္းကို ဥပမာေလးတစ္ခု အရင္ေျပာျပရဦးမယ္ကြ။ မင္း ပန္းပုထုတဲ့ ဆိုင္ေတြဘာေတြေရာက္ဖူးလား။ ျမင္ဘူး၊ ေတြ႕ဘူးလားဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္လွ်င္ ေမာင္ေအာင္စိုးက..

ေတြ႕ဘူးယံုတင္ ဘယ္ကမလဲ ဆရာသမားရဲ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မ်ိဳး႐ိုးကိုက ပန္းပုမ်ိဳး႐ိုးပဲ။ ပန္းပုအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ အေဖလည္း ပန္းပုဆရာ။ ကြ်န္ေတာ္ အဘိ္ုးလည္း ပန္းပုဆရာ။ မျမင္လိုက္ရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အဘိုးရဲ့ အေဖလည္း ပန္းပုပညာရွင္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အကိုေတြအမေတြလည္း ပန္းပုဆိုင္နဲ႔ စီးပြားရွာေနၾကတာ။ ကြ်န္ေတာ္သာ ေစာေစာစီးစီး အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ေနတာဟု ျပန္ေျပာေလ၏။

မင္းက သစ္သားတံုးတစ္တံုး ယူသြား။ ၿပီးရင္ ပန္းပုထုတတ္တဲ့ လူကို ယုန္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ထုခိုင္းကြာ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီပန္းပုဆရာက ယုန္႐ုပ္ထုေနတာကို မင္းက ေဘးကေန ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေန။ အဲဒီမွာ ပန္းပုဆရာက ယုန္႐ုပ္ထုလိမ့္မယ္ကြ။

အမွန္က ပန္းပုဆရာက ယုန္႐ုပ္ထုေနတာ မဟုတ္ဘူးကြ။ ယုန္႐ုပ္မျဖစ္မယ့္ အသားေတြကို ဖဲ့ခ်ေနတာ မဟုတ္လား။ ေဆာက္နဲ႔ လက္႐ိုက္နဲ႔ ဖဲ့ခ်ေနတာ။ အဲဒီလို မလိုတာေတြ ပိုေနတာေတြကို ဖဲ့ခ်ေနရင္းကေန တေျဖးေျဖးနဲ႔ မင္းအလိုရွိတဲ့ ယုန္႐ုပ္က ေပၚလာတာမဟုတ္လား။

အဲဒိလိုပဲ ကိုယ္လူေရ...။ မင္းက စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ စိတ္ေအးခ်မ္းသာျခင္းကို တကူးတက အပင္ပန္းခံၿပီး ရွာေဖြေနစရာ မလိုဘူးကြ။ စိတ္ပူပန္စရာေတြကို တေျဖးေျဖးျခင္း ဖဲ့ထုပ္ပစ္ရမွာ။ အဲဒီမွာ မင္းအလိုရွိေနတဲ့ စိတ္ေအးခ်မ္းသာျခင္းက အလိုလိုေပၚလာမွာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ မင္းရဲ့ စိတ္ကို ပူေလာင္ေစတဲ့ ေလာင္ၿမိဳက္ေစတဲ့ အရာေတြကို တေျဖးေျဖးျခင္း ဖဲ့ထုပ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ ေမာင္ေအာင္စိုးရယ္။ စိတ္အးခ်မ္းသာျခင္းကို အျပင္မွာ ရွိမယ္ထင္ၿပီး လိုက္မရွာနဲ႔ကြ။ လိုက္ရွာေနရင္ေတာ့ ရွာေဖြျခင္းဆိုတဲ့ ဒုကၡတစ္ခု တိုးလာတာပဲ အဖတ္တင္မယ္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္လွ်င္ ေမာင္ေအာင္စိုးက..

သေဘာေပါက္ၿပီဆရာေရ။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႔ကစၿပီး ကြ်န္ေတာ္ရင္ထဲမွာရွိေနတဲ့ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ကို ပူေလာင္ေစတဲ့ ေလာင္ၿမိဳက္ေစတဲ့ အရာေတြကိ္ုတေျဖးေျဖးျခင္းနဲ႔ ဖဲ့ထုပ္ပစ္မယ္ဆရာေရ။ မေ၀းတဲ့တစ္ေန႔က်ရင္ ကြ်န္ေတာ္ အလိုရွိေနတဲ့ စိတ္ေအးခ်မ္းသာမႈ႕ဟာ ကြ်န္ေတာ္ရင္ထဲကို အလုိလိုေနရင္း ေရာက္လာမွာဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္သြားၿပီ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ယၾတာေကာမရွိဘူးလား ဆရာရယ္။ ယၾတာရွိရင္ ယၾတာလည္း ေခ်ခ်င္ပါတယ္ဟု အထြန္႔တက္ေလေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဘ၀၏ မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားကို ထိမ္းခ်ဳပ္ေစေသာ ေအာက္ပါ အင္းစမေတာ္ကို ေမာင္ေအာင္စိုးအား ေပးလုိက္ေလေတာ့သတည္း။

(ကြ်ႏ္ုပ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ စာဖတ္သူမ်ားခင္ဗ်ား။ သင္၏ စိတ္မ်ားသည္ လြန္စြာ ပူေလာင္ေလာင္ၿမိဳက္ေနပါက အထက္ပါ အင္းစမေတာ္ကို ဖေယာင္းတိုင္မွာ ပတ္၍ မီးထြႏ္းဆုေတာင္းပါေလ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ ပူေလာင္ေနေသာ သူမ်ားကို အထက္ပါ စမေတာ္ျဖင့္ အင္းဖေယာင္းတိုင္လုပ္၍ မီးထြန္းေပးဖူးေသာ အႀကိမ္မ်ားလွၿပီ။ ေအးခ်မ္းသြားသည္ကို သင္ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳေတြ႕ရပါမွ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေက်းဇူးတင္ပါေလ။)

သင္တို႔၏အက်ိဳးကိုထာ၀စဥ္လိုလားေသာ
ဟိန္းတင့္ေဇာ္
ထိုင္းႏိုင္ငံ-မဟာခ်ိဳင္ၿမိဳ႕
Sayaheintintzaw@gmail.com(အီးေမးလ္အသစ္ကို ေျပာင္းလဲ၍ စတင္အသံုးျပဳေနပါၿပီ)