ကြ်ႏ္ုပ္အား လာဘ္ရႊင္ေစခဲ့ေသာ ပစၥည္းေရာင္းနည္း(မင္းသိခၤ)

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ၿမိဳ႔ထဲတြင္ ေဗဒင္မေဟာေတာ့ပဲ မိဘေနအိမ္၌ပင္ ေဗဒင္ေဟာေျပာရေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၌ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ရန္အတြက္ ေငြအရင္းအႏွီး လိုေန၏။ ထိုအခ်ိန္၌ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ “ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္” ၀တၳဳမ်ားကို တြင္တြင္ က်ယ္က်ယ္ႀကီး ေရးသားေနၿပီ ျဖစ္၏။ ေဆး႐ံုတက္ေနစဥ္အတြင္း “ ပုဏၰားဘကြန္း ” ပထမတြဲ၊ ဒုတိယတြဲပင္ ေရးသားေနၿပီ ျဖစ္၏။ ထို၀တၳဳသည္ ကြ်ႏိုပ္၏ စာေရးဆရာ ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္ေစေသာ ၀တၳဳျဖစ္၏။ စာေရးဆရာ ဘ၀ ေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း ေငြေၾကးမွာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ မရေသးေပ။

ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာေျပာခကိုလည္း ၁၀ မွ ၂၅ က်ပ္သို႔ တိုးျမင့္လိုက္ၿပီ ျဖစ္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေမာ္ေတာ္ကားစီးခ်င္ ေသာ စိတ္မ်ား ျပင္းထန္လာေသာေၾကာင့္ ဟီလမင္ကား တစ္ပတ္ရစ္ကေလးကို ၀ယ္၍ စီး၏။ ထိုကားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား လြန္စြာ ဒုကၡေပး၏။ မၾကာခဏ ပ်က္ေလေသာေၾကာင့္ ေဗဒင္ေဟာခသည္ ကြ်ႏ္ုပ္စားရသည္ မရွိပဲ ကားျပင္သည္ထဲသို႔ သာ ၀င္သြားတတ္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးကမူ....

“ ဆရာမင္းသိခၤ၊ ေမာ္ေတာ္ကားအပ်က္တစ္စီး ၀ယ္စီးတာ မယားငယ္တစ္ေယာက္ ယူတဲ့ စရိတ္ထက္ ႀကီးတယ္ဗ်။ မယားငယ္တစ္ေယာက္ ယူမိရင္လည္း ရွာလို႔ေဖြလို႔ ရသမွ် သူ႔လက္ထဲကို ေရာက္ကုန္ေတာ့တာ။ ကားအပ်က္စီးရင္လဲ အဲဒီလိုပဲဗ်။ အေကာင္းဆံုး အႀကံေပးခ်င္တာကေတာ့့ ေရာင္းပစ္လိုက္ပါဗ်ာ ” ဟု ေျပာေလ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုဟီလမင္ကားေလးအား ပြဲစားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရွာေဖြကာ စပ္၍ ေရာင္ခိုင္း၏။ သို႔ရာတြင္ ေရာင္း၍ မထြက္ပဲ ရွိေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေအာက္ပါအတိုင္း စိတ္၌ ေျပာမိေလ၏။

“ အေရးႀကံဳရင္ သက္လံုေကာင္းရမယ္ ဆိုတဲ့ စကားမွာ အခု ငါေတြ႕ေနတဲ့ အခက္အခဲလည္း ပါတယ္။ ငါ့ရဲ့ ကားေလးကို ငါက ေရာင္းပစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မထြက္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ငါ့မွာ အဲဒီအခက္အခဲကို ေက်ာ္လြန္နိုင္တာ ဘာရွိသလဲ။ ပညာပဲ ရွိတယ္။ အဲဒီ ပညာဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ အဂၤ၀ိဇၨာ ပညာပဲ ” ဟု အထက္ပါအတိုင္း ေရရြတ္ၿပီးေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အဂၤ၀ိဇၨာ ပညာကို ျပန္၍ စဥ္းစားလိုက္ရာ ေအာက္ပါ ေခါင္းစဥ္ကို သတိရလိုက္မိေတာ့၏။

“ ေရာင္းလိုၾကျပန္ ဆပြတ္ႀကံ အမွန္ ဆပြတ္႐ိုက္ ”

ထိုေခါင္းစဥ္သည္ မိမိေရာင္းလိုေသာ ပစၥည္းအား “ ဆပြတ္ ” ႀကံစည္ရမည္ဟု ဆိုထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကားဟူေသာ တနလၤာနံ၏ ဆပြတ္မွာ စေနျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စေနေန႔တြင္ စေနသား ေမာင္ထြန္းၾကည္အား ႏွီးဆယ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ကား ေနာက္ၿမီးကို “ ထြက္ထြက္ ” ဟုဆိုကာ ႐ိုက္ခိုင္း၏။ ႐ိုက္ခိုင္းေသာ အခ်ိန္မွာလဲ စေနအခါျဖစ္ေသာ စေနေန႔ ၄-နာရီခြဲမွ ၆-နာရီ အတြင္းျဖစ္၏။

ထိုသို႔ ႐ိုက္လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ၃- ရက္အတြင္း၌ပင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြႀကီး သခင္ၾကည္ရွိန္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ဟီလမင္ ကားစုတ္ကေလးသည္ ေရာင္း၍ ထြက္သြားေလ၏။ ကြ်ႏိုပ္သည္ လြန္စြာ ေပ်ာ္သြား၏။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာေသာအခါ၌ ဟသၤာတဘက္မွ မိန္းမႀကီးတစ္ဦးသည္ သူ၏ ဆန္စက္ကို ေရာင္းလိုသျဖင့္ ကြ်ႏိုပ္အား လာေရာက္ အကူအညီေတာင္းရာ ကါ်ႏ္ုပ္သည္ ဤနည္းႏွင့္ပင္ ဓာတ္႐ိုက္ေပးလိုက္၏။

စက္ဟူေသာေၾကာင့္ ဆပြတ္ျဖစ္သည့္ တနဂၤေႏြေန႔ ၊ တနဂၤေႏြ အခါျဖစ္ေသာ ညေန (၄)နာရီ ခြဲမွ (၆)နာရီ အတြင္း တနဂၤေႏြသားကို တနဂၤေႏြနံ ျဖစ္ေသာ အုန္လက္ျဖင့္ စက္ကို (၆)ခ်က္ ႐ိုက္ခိုင္းလိုက္၏။ ထိုစက္လည္း ထြက္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုမိန္းမႀကီးသည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား.. “ အသက္ငယ္ေပမယ့္ . ပညာကို ကန္ေတာ့တာပါ ” ဟုဆိုကာ ေငြမ်ား ပစၥည္းမ်ား လာကန္ေတာ့ေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဤနည္းျဖင့္ တိုက္မ်ား၊ ၿခံေျမမ်ား၊ စက္မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား၊ သေဘၤာမ်ား၊ စီဘီသမၺန္ႀကီးမ်ားကို ေရာင္းခ်ေပးခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်ႏိုပ္၏ ေဗဒင္လကၡ ဏာ ဆရာ သက္တန္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဤနည္းသည္ ကြ်ႏ္ုပ္အားထမင္းေကာင္းစြာ ေကြ်းခဲ့ေသာ နည္းျဖစ္၏။ ထိုဓာတ္႐ိုက္ဓာတ္ဆင္ေၾကာင့္ပင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ နာမည္ ဂုဏ္သတင္းသည္လည္း ႀကီးမားခဲ့ရေလ ေတာ့သတည္း။

မွတ္ခ်က္။.....။ မိတ္ေဆြ သင္သည္ ဤနည္းကေလးကို စဥ္းစားထားပါ။ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ဤနည္းကေလးသည္ သင့္အား မ်ားစြာ အက်ိုးျပဳေပလိမ့္မည္။ ထိုေၾကာင့္ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပေသာ ဇယား ကေလးကို ဆယ္မိနစ္ခန္႔ မွတ္သားထား႐ံုမွ်ျဖင့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ေရာင္းခ်ရမည့္ သင္၏ ပစၥည္မ်ား အား လြယ္လင့္တကူ ေရာင္ခ်ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ၌ သင္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေက်းဇူးတင္ေပလတၱံ႕။