ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ ခ်င္သူမ်ား အတြက္ မင္းသိခၤ၏ ဓနသိဒၶိ က်င့္စဥ္အပိုင္း(၄)

အပိုင္း (၁) - (၂) - (၃)

ဘယ္အထဲကိုလဲ . . . ၊ကိုယ့္ရဲ႕ မေနာထဲကို အဲဒီလို ဓာတ္ျပန္ကူးမယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ဟန္ေျခဟန္ေတြ ေစာေစာက ရွင္းျပခဲ့သလို ေစာေစာကအခန္းက ရွင္းျပခဲ့သလို လက္ေျမွာက္မယ္။ လက္ကို အေပၚေျမွာက္လိုက္၊ ေအာက္ကိုခ်လိုက္ အခ်ိန္မွန္ မွန္ စည္းခ်က္ညီညီပို႔ရမယ္။ မၾကာခင္ က်ဳပ္ဆီကို လာပို႔ရမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ လက္ကိုေျမွာက္ရမ္းမယ္။ အဲဒီလို အမူအရာ သံုးပါးဆံုရင္ မေနႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီလူဟာ တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္းနဲ႔ သူ႔ဆီသြားၿပီးေတာ့ “ ဘယ္လိုေၾကာင့္မွန္း မသိပါဘူးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ာဆီ ပိုက္ဆံေပးရမွာေမ့ေနတာ၊ ညတုန္းက အဲဒါ သတိရလို႔ ၊ ခ်က္ခ်င္းလာမလို႔ဟာ အခ်ိ္န္မရွိေတာ့လို႔ အခုလာပို႔တာ” ဆိုၿပီး လာပို႔တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ရ လိုက္တဲ့ေငြအတြက္ ၀မ္းသာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္ရဲ႕ က်င့္စဥ္ဟာ အေတာ္ဟုတ္သြားၿပီဆိုၿပီးေတာ့ ပီတိျဖစ္စရာ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ ေ၀ဒနာတန္ခိုးေပါ့ေနာ္ . . . ။

သိဒိၶတန္ခိုးပဲေျပာေျပာ၊ ေ၀ဒနာ တန္ခိုးပဲေျပာေျပာ၊ ဆႏၵတန္ခိုးပဲေျပာေျပာ ေ၀ဒနာဟာ အရင္းခံတယ္။ အဲဒီေ၀ဒနာတန္ခိုးဟာ ကူးေလွ်ာက္တတ္တယ္။ ပို႔လႊတ္လို႔ ရတယ္ဆိုတာ နားလည္ရမယ္။ သူ႔သတၱိက ဘာန ဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့ ျမစ္ထဲမွာ၊ ေခ်ာင္းထဲမွာ သေဘၤာႀကီး ခုတ္သြားတဲ့အခါ ေနာက္က ဂယက္ေတြ ထၿပီးေတာ့ လႈိင္းလံုးႀကီးေတြ ထလာတယ္။ အဲဒီလိႈင္းလံုးႀကီးေတြ ကမ္းေျခကို သြားေနတုန္းမွာ ေနာက္မွာ လိႈင္းလံုး တစ္လံုးေပၚမွာ အက်ိဳးျပဳေနတယ္။ ဒီလိႈင္းလံုး ေၾကာင့္ပဲ ေရက ေနာက္က ကယက္လိုက္လာတယ္။ ေနာက္ လႈိင္းလံုးကေန ေနာက္လႈိင္းလံုးကို ပစၥည္းထပ္နဲ႔ အက်ိဳးျပဳၿပီးေတာ့ လႈိင္းေတြ ထလာတယ္။ ေ၀ဒနာေတြ ဟာလည္း စလုပ္တာနည္းနည္း၊ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း တျဖည္းျဖည္း ေ၀ဒနာေတြ ထလာၿပီး တန္ခိုးေတြ တိုးပြားလာတယ္။ အဲဒါ လုပ္ၾကည့္မွသိ မယ္။

သူ႔သတၱိက သိပ္ထူးတာ။ ေ၀ဒနာကေန ေနာက္ထပ္ ေ၀ဒနာ။ ေ၀ဒနာကေန ေနာက္ထပ္ေ၀ဒနာ။ ေ၀ဒနာတန္ခိုး ကေန ေ၀ဒနာတန္ခိုး။ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ထပ္ထပ္ၿပီးေတာ့ ထပ္ထပ္သြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ မေနာ၊ မေနာေတြ၊ စိတ္အာ႐ုံေတြ စိတ္အာ႐ုံ မေနာေတြကေန ေ၀ဒနာေတြျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ေ၀ဒနာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ ခံစားမႈပဲ။ အဲဒါေတြဟာ တကယ့္ကို ႐ုပ္သႏၱန္နဲ႕ရွိေနတယ္။ မ်က္စိနဲ႕မျမင္ႏိုင္ေသးလို႔ မျမင္ရေပမဲ႔ ျမင္ရတဲ့တစ္ေန႔မွာ အဲဒီ႐ုပ္သႏၱန္နဲ႔ ျမင္ရမွာ။ ႐ုပ္သႏၱန္နဲ႕တကြတင္မဟုတ္ဘူး။ အေရာင္နဲ႔ တကြျမင္ရမွာ။ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ အေရာင္ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပမယ္။ အဲဒီေ၀ဒနာေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီးေတာ့ ေ၀ဒနာေတြမွာ အေရာင္ေတြ ထြက္ေနတယ္။

ကာလာ . . . ။
အဲဒီ ကာလာေတြဟာ သိပ္ထူးျခားတာ။ ေပါက္ေျမာက္ၿပီးသား တိဗက္က လားမားႀကီးေတြ ဘာေတြဆို ဒီအေရာင္ေတြကို တန္းျမင္သြားတာ။ အဲဒီေတာ့ အေရာင္ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပမယ္။ အဲဒီေတာ့ အေရာင္ေတြဟာ ဥပမာဆို႔ပါစို႔။ အေရာင္ က ဘယ္လိုတည္ရွိသလဲဆို လူရဲ႕ပံုသဏၭန္အတိုင္းပဲ ေဘးနားမွာ တစ္ေပေလာက္ ပတ္ေနတယ္။ အေရာင္ေတြ၀ိုင္း ၿပီးပတ္ေနတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ က်က်နနတစ္ခါတည္း စိတ္ႏွလံုးေလးညွိဳးၿပီးေတာ့ ဘုရားၾကည္ညိဳေနတယ္ဆိုရင္ သူ႔ေဘးမွာ ညိဳျပာျပာ အေရာင္ကေလး ပတ္ေနတာေတြ႕ ရလိမ့္မယ္။ အျပာေရာင္ေလး။ ဒါေပမဲ့ အညိဳေရာင္လည္းပါတယ္။

ေမတၱာပို႔ၿပီးေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို တစ္ခါတည္း ေမတၱာဓာတ္ေတြ ပို႔ေနတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေလာကဓာတ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို ေမတၱာဓာတ္ေတြ ပို႔ေနတယ္။ တရားေတြ လႊမ္းမိုးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက ္ရဲ႕ေဘးမွာ အလြန္က်က္ သေရရွိတဲ့ အနီေရာင္ေလးဟာ သူ႔လူပံုသဏၭန္အတိုင္း ပတ္ေနတယ္။ အဲဒါ သိပ္ထူးျခားတာပဲ။ ၾကင္နာသနားတဲ့ စိတ္ေတြ အရမ္းေပၚေနၿပီဆိုရင္ ၾကည္လင္တဲ့ အစိမ္းေရာင္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတည္း ဥာဏ္ေတြကြန္႕ျမဴးၿပီးေတာ့ တစ္ခါတည္း ဥာဏ္ေတြပြင့္ေနၿပီ ဆိုရင္ အ၀ါေရာင္ေတြ ပတ္ေနတယ္ သီလေကာင္းတဲ့လူမွာ ဆိုရင္ အလင္းေရာင္တစ္မ်ိဳးပတ္ေနတယ္။

ယမ္းပံုမီးက် ေဒါသေတြ ေဖာက္ခြင္းေနတယ္ဆိုရင္ အနီေရာင္ရဲရဲဟာ လူကိုယ္ေဘးမွာ မညီမညာ အတြန္႔လႈိင္းႀကီးနဲ႔။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ယုတ္မာၿပီး၊ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ၿပီး ဒုကၡေပးဖို႔ ႀကံစည္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘးနားမွာ မည္းက်ဳတ္ က်ဳတ္အေရာင္ႀကီးက တစ္ခါတည္းက ေၾကာက္ခမန္း လိလိေပၚေန တယ္။ သူမ်ားကို ေပးရမွာတြန္႔တိုလို႔ မေပးဘဲ ေနရရင္ ဘယ္လို ေကာင္းမလဲလို႔ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ အႀကံရွိတဲ့လူမွာ အနီရယ္၊ အျပာရယ္၊ ညစ္ပုတ္တဲ့ အေရာင္ရယ္ ေရာထားတာေတြ႕ရတယ္။ လိမ္လည္ ေကာက္က်စ္တဲ့ လူမွာေတာ့ ဆူးပုတ္ေရာင္၊ မာနႀကီးတဲ့ လူမွာလည္း ဒီသေဘာပဲ၊ ေၾကာက္ေနတဲ့ လူမွာေတာ့ အျဖဴနဲ႕ အျပာေရာ ထားတဲ့ ျပာႏွမ္းႏွမ္း အေရာင္ ေနာက္ အညိဳေရာင္လည္းပါတယ္။

စိတ္ဓာတ္ညိွဳး ငယ္ေနရင္ေတာ့ ညစ္ေထးတဲ့အေရာင္၊ တဏွာရာဂေတြ သိပ္ႀကီးေနရင္ေတာ့ နီပုတ္ပုတ္ အေရာင္လို၊ ကာကီေရာင္လို အစက္ အေျပာက္အေရာင္၊ ဒါအၾကမ္းဖ်င္းအေရာင္ေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပတာ။ ဘာလို႔ အေရာင္ေတြ အေၾကာင္းေျပာျပတာလဲ ဆိုေတာ့ ေ၀ဒနာဟာ ထြက္ေပၚ လာၿပီဆိုရင္ ႐ုပ္သႏၱန္နဲ႔အတူ ကာလာေတြနဲ႔ရွိေနတယ္။ ေနာက္ေျပာရမွာကေကာ့ အဲဒီနည္း စၿပီးေတာ့ ေလ့က်င့္ၿပီ၊ သိဒိၶတန္ခိုးကို ေလ့က်င့္ၿပီ ဆိုကတည္း လူမွာ ဥပါဒါန္ဆြဲေနရမယ္။ ဒါဟာ ေန႔ေရာ၊ ညေရာ ဒါရကို ရရမယ္ မျဖစ္မေနကိုရမယ္။ ခုနတုန္းက ဥပမာမွာ ထင္ရွားတာေျပာ မယ္ဆိုရင္ အဲဒါ ဥပါဒါန္ေတြကပ္ေနတာ။ အဲဒီေတာ့ ဥပါဒါန္ ကပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ အျခားစိတ္ေတြ မျဖစ္ေပၚႏိုင္ဘူးလား အျခားစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚႏိုင္တာေပါ့။

ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရာကို အာ႐ုံညြတ္ေနရင္းနဲ႔ပဲ လူဆိုေတာ့ လူမႈကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ စိတ္ညစ္စရာရွိမယ္။ ေဒါသ ထြက္စရာရွိမယ္။ လန္႔စရာရွိမယ္။ ေပ်ာ္စရာရွိမယ္ စသည့္ျဖင့္ အဲဒီအရာေတြ မေပၚႏိုင္ဘူးလား။ ေပၚႏိုင္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့ စိတ္ေတြေပၚရင္ေတာ့ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ မေကာင္းတဲ့ ေဒါသစိတ္ေတြ၊ ေမာဟစိတ္ေတြ၊ ေလာဘစိတ္ေတြ ေပၚလာ မယ္ဆိုရင္ ခုနကက်င့္စဥ္ကို အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီက်င့္စဥ္ကို အေႏွာင္အယွက္ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်င့္စဥ္ အထမေျမာက္ဘူး။

အဲဒီေတာ့ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ မေကာင္းတဲ့ စိတ္လို႔ ယူဆတဲ့ အရာေတြကို လမ္းေျပာင္းေပးပါ။ အဲဒါ စိတ္လမ္းေျပာင္းတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ သို႔မဟုတ္ရင္ ေ၀ဒနာ လမ္းေျပာင္းတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဘာနဲ႔ သႏၱန္တူသလဲဆိုရင္ ေဘာလံုးကေလးကို လူတစ္ေယာက္ လိွမ့္ေပးတယ္။ ကိုယ္က အဲဒီေဘာလံုးကို ဖမ္းၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ညာဘက္ကိုပို႔ ရမယ္။ အဲဒီေတာ့ လိွမ့္တာကသက္သက္၊ လွိမ့္တဲ့လူက သက္သက္ လိွမ့္လိုက္တယ္၊ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္တစ္ခါဖမ္းမယ္။ ဖမ္းၿပီးေတာ့မွ ကိုယ္ပို႔ရမယ့္ ညာဘက္က လူဆီကို ပစ္ပို႔မယ္ အစား ဟိုက လွိမ့္လိုက္တာေလးကို လက္ကေလးနဲ႔အသာခံ ၿပီးေတာ့ ခပ္ေစာင္းေစာင္းကေလး ခံလိုက္လို႔ရွိရင္ ေဘာလံုး ကေလးဟာ ကိုယ့္လက္ကို လာထိတာရယ္။ ဟိုဘက္ကို ထြက္သြားတာရယ္ဟာ ႏွစ္ခုေသာအလုပ္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲနဲ႕တစ္ခု ေသာအလုပ္ေပါ့။ စိတ္လမ္းေျပာင္းလိုက္တာ။

ကဲ . . . အဲဒီက်င့္စဥ္ က်င့္ေနတုန္းမွာ က်င့္စဥ္က လည္း မၿပီးေသးဘူး။ ေဒါသျဖစ္စရာ ႀကီးႀကီးမားမား ျဖစ္လိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေဒါသလို႔ သိိလုက္တာနဲ႔ အဲဒီေဒါသကို ဘယ္အထိ ေျပာင္းရမွာလဲ။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ေ၀ဒနာအထိ ေျပာင္းလိုက္ရမယ္။ အဲဒီ စိတ္ဆိုးစရာႀကီး၊ ေဒါသႀကီးကို ငါတိုက္အိမ္ႀကီးနဲ႔ ေနရမယ့္ ေဒါသ ႀကီးပါလားလို႔ သိလိုက္ပါ။ စိတ္ဓာတ္ က်စရာႀကီးလား။ ေၾသာ္ . . . မေကာင္းတဲ့စိတ္။ ညံ့တဲ့စိတ္၊ ေနာ္ . . . ညိွဳးငယ္တဲ့စိတ္၊ ဒီစိိတ္ေတြဟာ ငါ တိုက္ အိမ္ႀကီးနဲ႔ ေနရမယ့္ အရာေတြပဲလို႔ တစ္ခါတည္း မွတ္ယူလိုက္ပါ။ လက္နဲ႔ထိသြားရင္ အမေလးလို႔ ေအာ္မိတာနဲ႔ အဲဒီ အမေလးဟာ ငါ တိုက္အိမ္ႀကီးနဲ႔ ေနရမယ့္ အမေလးပါလား။ လူတစ္ေယာက္ကို စိတ္ဆိုးလို႔ ဆဲမယ္္ဆိုရင္ မဆဲနဲ႔ေတာ့။ တစ္ခါတည္း အာ႐ုံျပဳလိုက္၊ ငါ တိုက္အိမ္ႀကီးနဲ႔ ေနရမယ့္ ဒီဆဲစရာကိစၥေပါ့။ ႐ိုက္စရာကိစၥလည္း မ႐ိုက္နဲ႔ေတာ့။ ငါ တိုက္အိမ္ႀကီးနဲ႔ေနရမယ့္ ႐ိုက္စရာ ကိစၥႀကီး ပါလားလို႔ သိပစ္ လိုက္တာနဲ႔ စိတ္လမ္း ေျပာင္းၿပီးသား ျဖစ္သြားတာေပါ့။

စိတ္လမ္းေျပာင္းတယ္ဆိုတာ မေကာင္းဘူးလို႔ထင္တဲ့ အညံ့စိတ္ေတြ၊ ေဒါသစိတ္ေတြ၊ ေမာဟစိတ္ေတြ၊ ေလာဘစိတ္ေတြ သက္သက္ မေဖ်ာက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါေတြဟာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္သြားၿပီး။ အဲဒီ ေဒါသ ျဖစ္လိုက္တာဟာ ငါ တိုက္အိမ္ႀကီးနဲ႔ ေနဖို႔ဆိုၿပီး ေဒါသကို ခံယူလိုက္တာ။ အဲဒီမွာ အင္မတန္ ျပင္းထန္တဲ့ေဒါသ ေ၀ဒနာ တန္ခိုးႀကီး အျဖစ္နဲ႕မိမိခႏၶာထဲမွာ အက်အန ကိန္း၀ပ္ၿပီး သိုေလွာင္ၿပီး သားျဖစ္သြားမယ္။ အဲဒီအတိုင္း နားလည္ၾကပါ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီ စိတ္လမ္းေျပာင္းတဲ့ အခါေတြမွာ ေၾကာက္သြားတဲ့ အခါမွာလည္း စိတ္ေျပာင္း ရတာ အေကာင္း ဆံုးပဲ။ ေ၀ဒနာအရဆံုးပဲ။

ေနာက္ သာမန္အခ်ိန္မွာ ေရခ်ိဳးေနရင္းနဲ႔၊ ေရခ်ိဳးတယ္ဆိုတာ ေရနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ထိတဲ့အခါမွာ စိတ္လမ္း ေျပာင္းလို႔ေကာင္းပါတယ္။ အခု ငါခ်ိဳးေနတဲ့ေရေတြက ေအးသြားတယ္ဟာ အဲဒါ ငါ တိုက္အိမ္ႀကီးနဲ႔ေနရဖို႔ ေအး သြားတာ။ ငါ့ကိုယ္ထဲမွာ အဲဒီတန္ခိုးသတၱိေတြ ၀င္သြားၿပီး။ ထမင္းစားတဲ့အခါမွာလည္း အဲဒီလိုပဲ ခံယူလိုက္ပါ။ စိတ္လမ္း ေျပာင္းစရာေတြခ်ည္းပဲလို႔ နားလည္လိုက္ပါ။ ေနာက္တစ္ခု ကေတာ့ ဒီေ၀ဒနာကို အျပင္းထန္ဆံုးထဖို႔၊ ႏိုးဖို႔။ အခုလုပ္ေနတာ ေ၀ဒနာတန္ခိုးမို႔လား။ သိဒိၶဆိုတာ ေ၀ဒနာတန္ခိုးပဲ။ ခံစားမႈေတြကို တန္ခိုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာ။

အဲဒီအေၾကာင္းေရာေတြမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ဖို႔ အာ႐ုံျပဳထားရင္ ေ၀ဒနာပိုတက္တယ္။ အေျခြအရံ မ်ားဖို႔ က်က္သေရမဂၤလာတိုးဖို႔ ၾသဇာတန္ခိုးႀကီးဖို႔ က်န္းမာဖို႔ မ်က္ႏွာပြင့္ဖို႔၊ ေက်ာ္ေဇာထင္ရွားဖို႔၊ ပညာဥာဏ္ႀကီးဖို႔ အက်ဥ္းအၾကပ္မွ လြတ္ေျမာက္ဖို႔၊ ႀကီးမားတဲ့ အလုပ္အကိုင္ ႀကီးေတြ၊ ရာထူးႀကီးေတြရဖို႔၊ ခ်စ္ေသာ သူကိုရဖို႔၊ ရဲရင့္တည္ ၾကည္ဖို႔ အဲဒီအခ်က္ေတြကို လူေတြက ေတာင္းတၾကတယ္။ ရယူလိုခ်င္တယ္။

ခုနက ႀကိဳက္မႀကိဳက္ထဲမွာ ႀကိဳက္ထဲမွာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ႀကိဳက္ထဲမွာက်ေတာ့ ႀကိဳက္ေ၀ဒနာကို ဖန္တီး မယ္။ ေ၀ဒနာတန္ခိုးကို ဖန္တီးမယ္ဆိုရင္ အဲဒီဟာေတြလည္း အာ႐ုံျပဳလို႔ရပါတယ္လို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ တန္ခိုးသိဒိၶရဲ႕သတၱိ သေဘာကို ဒီအခန္းမွာရပ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ေလာကီ စိတ္ပညာက်င့္စဥ္ေတြပဲလို႔ မွတ္ယူထားပါ။ ဘာသာေရးနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆို လုပ္လို႔ရပါတယ္။

မဟာဂႏၶာရီစခန္းမွ
မင္းသိခၤ(၁၉၉၉-ဧပရာယ္လ-၅ရက္)
ညသန္းေခါင္ေက်ာ္အခ်ိန္၊ ေမွာ္ဘီစခန္း