အေၾကြးေတာင္းရေစေသာနည္းတစ္ခု

တစ္ေန႔ေသာညေနတစ္ခု၌ ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္မေတြ႕သည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ကိုေသာင္းေ႒းဆိုသူသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ထံသို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီးလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေအာက္ပါအတိုင္း ညီးတြားေျပာဆိုေလေတာ့၏။

ေအာ္.... လူေတြလူေတြ ဆရာေရ။ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ေခတ္ကာလႀကီးကလည္း ဆုပ္ကပ္ေရာက္လာၿပီဆိုတာ အမွန္ပဲဆရာေရ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူေတြလည္း အက်င့္စာရိတၱေတြ ပ်က္လာၿပီ။ ဂတိသစၥာေတြလည္း ပ်က္ပ်က္လာ ၾကၿပီး။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း လူေတြနဲ႔ ေ၀းရာကိုထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္ေနၿပီဟု ညီတြားေျပာဆိုေလေတာ့၏။ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က...

ဘယ္လိုက ဘယ္လို ျဖစ္လာရတာတုန္းကိုေသာင္းေ႒းရဲ့။ လူေတြနဲ႔ ေ၀းရာကို ထြက္ေျပးခ်င္တယ္ဆိုလားပဲ။ လူေတြနဲ႔ ေ၀းရာကိုထြက္ေျပးခ်င္တယ္လို႔ ေျပာရေအာင္ ကိုေသာင္းေ႒းေနေနတာက လူ႕ေလာကႀကီး မဟုတ္ဘူးလားဗ်။ လူေတြေနတဲ့ လူ႕ေလာကႀကီးထဲမွာေနၿပီးေတာ့ လူေတြနဲ႔ ေ၀းရာကို ထြက္ေျပးခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကေတာ့ နည္းနည္းေလး တရားလြန္ေနသလားလို႔။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို မေျပာစမ္းပါနဲ႔ ကိုေသာင္းေ႒း ရာ။ လူေတြနဲ႔ ေ၀းတဲ့ေနရာတစ္ေနရာေတာ့ ရွိတယ္ ခင္ဗ်ားသြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို လမ္းစရိပ္အခမဲ့ လိုက္ပို႔ေပးမယ္။ ခင္ဗ်ား သြားမလားဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္ေလရာ ကိုေသာင္းေ႒းက ဘယ္ေနရာလဲ ဆရာရဲဟု ျပန္ေျပေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္

သင္းခ်ိဳင္းကုန္း

ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေနာက္လိုက္ေလရာ ကိုေသာင္းေ႒းဆိုသူက...


ဟာ ဒီဆရာကလည္း ဖြဟဲ့ လြဲပါေစ မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္းဆရာရယ္ ။ ဒါ ေနာက္ရမယ့္ ကိစၥ မဟုတ္ဘူးေနာ္ဟု ျပာျပာသလဲ ျပန္ေျပေလေတာ့၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က

ေအာ... ကိုေသာင္းေ႒းႀကီးကလည္းဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားပဲ လူေတြနဲ႔ ေ၀းတဲ့ေနရာကို ေျပးခ်င္လို႔ဆို။ လူေတြနဲ႔ ေ၀းတဲ့ေနရာဆိုတာက အဲဒီေနရာတစ္ေနရာပဲ ရွိတာမဟုတ္လားဗ်ာ။ အမွန္တကယ္က လူေတြနဲ႔ ေ၀းတဲ့ေနရာကို ေျပးသြားရမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ လူေတြၾကားထဲမွာပဲ ရွင္သန္ေနရမွာ။ လူေတြေနသလိုပဲ ေနရမွာ။ လူေတြ စားသလိုပဲ စားရမွာ။ အဲဒီလိုပဲ လူေတြေတြးသလို႔ ခင္ဗ်ားေတြးရမွာ။ ဒါမွသာ လူ႕ေလာကႀကီးမွာ လူပီသတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေတာ္မေပါ့ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္ရာ ကိုေသာင္းေ႒းက

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လူေတြကို ေၾကာက္ကို ေၾကာက္ေနတာ ဆရာေရ။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကိုဆို မပါတ္သက္ ခ်င္ေတာ့ တာဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က

ဒီမွာ ကိုေသာင္းေ႒းရဲ့ ။ ခင္ဗ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခု ေျပာျပမယ္။ တစ္ေန႔မွာ ပညာရွိႀကီး ဆိုကေရးတီးနဲ႔ သူတပည့္တစ္ဦးဟာ ညေန ဆည္းဆာခ်ိန္ေလးမွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာၾကတယ္။ အဲဒိ ဆည္းဆာခ်ိန္ေလးဟာ အရမ္းကို သယာလွပတယ္။ ေကာင္းကင္မွာလည္း ဆည္းဆာခ်ိန္ဆိုေတာ့ တိမ္ေလးေတြကလည္း ေတာက္လို႔။ အမ်ိဳးအစား မတူညီတဲ့ ငွက္ကေလးေတြကလည္း ဟိုမွ ဒီမွ ျပန္သန္းလို႔ေပါ့။ အဲဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္တဲ့ ဆရာႀကီး ဆိုကေရးတီးရဲ့ တပည့္ျဖစ္သူက ပညာရွိႀကီးကို ဘာေျပာသလဲ ဆိုေတာ့..

ဆရာႀကီးရယ္ ၾကည့္စမ္းပါဦး ။ အရမ္း သယာတာပဲ။ ငွက္ေလးေတြကလည္း အရမ္းလ်တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္ ၾကည့္ရတာ အရမ္းၾကည္ႏူးတာပဲလို႔ ဆရာႀကီးကို ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ပညာရွိႀကီး ဆိုကေရတီးက သူ႔တပည့္ ျဖစ္တဲ့သူကို ဘာျပန္ေျပာလိုက္သလဲဆိုေတာ့....

ငွက္ကေလးေတြ လွတာေတာ့ မွန္ပါတယ္ကြာတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မင္းေခါင္းေပၚမွာေတာ့ အသိုက္လာ မေဆာက္ေစနဲ႔တဲ့။ ဒါပဲ။

ပညာရွိႀကီေျပာလိုက္တာက ဒီေလာက္ပဲ။ ဒါပဲ ကိုေသာင္းေ႒းရဲ့။ လူေတြကေတာ့ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေရာင္အဆင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုးဗ်။ အေရးႀကီးတာက ကိုေသာင္းေ႒းေခါင္းေပၚ အသိုက္လာမေစာက္ဖို႔ အဓိကပဲဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာေျပာလိုက္ေလရာ ကိုေသာင္းေ႒းက...


အမွန္ဆံုးပဲ ဆရာေရ။ ဒီစကားက တစ္ခြန္းဆို ဆိုသေလာက္ေလာက္ တန္ဖိုးရွိလိုက္တာ။ ေနာင္ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းေပၚ ဘယ္သူ႔မွ အသိုက္ေဆာက္ခြင့္မေပးေတာ့ဘူး။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အရင္တုန္းက အသိုက္ေဆာက္ထားလို႔ ႐ႈပ္ေနတာေတြ ဆရာ ပညာနဲ႔ ရွင္းေပးပါဦး။ဆရာေရ။ အေၾကြးေတြ ေတာင္းမရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေန႔ သြားေတာင္းရင္ ေနာက္ေန႔ ယူပါလိ္ု႔ေျပာတယ္။ ေနာက္ေန႔ သြားေတာင္းေတာ့ ဒီတစ္ပါတ္ ပိုက္ဆံထုပ္မွတဲ့။ အဲဒိလိုနဲ႔ ေန႔ေရြ႕ ညေရြ႕ ျဖစ္ေနတယ္ဆရာေရ။ အဲဒါ အေၾကြး အျမန္ေတာင္းရေစတဲ့ နည္းေလး ေျပာပါဦးဟု ကြ်ႏ္ုပ္အား ေျပေလေသာေၾကာင့္ ကိုေသာင္းေ႒းအား ေအာက္ပါ အေၾကြးေတာင္းရေစေသာ နည္းအား ျပန္လည္ေျပာျပလိုက္ေလေတာ့သတည္း။

အေၾကြးအျမန္ေတာင္းရေစေသာနည္း

ေကာက္ညွင္းေျခေထာက္ သံုးေခ်ာင္းကို ဖိုခေနာက္ဆိုင္ေထာင္ပါ။ အေပၚတည္တည္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းၿပီး ေပးထားေသာေငြမ်ား အျမန္ျပန္ရပါေစဟု ဆုေတာင္းပါ။