တတိယအိမ္နီးခ်င္း

တတိယအိမ္နီးခ်င္း အေၾကာင္းကို ေျပာျပရန္ လိုပါသည္။ ထိုအိမ္နီးခ်င္းသည္ ကြ်ႏ္ုပ္၏အိမ္ႏွင့္ ကပ္လ်က္အိမ္ကို ဝယ္ၿပီး အိမ္သစ္ျပင္ေဆာက္၍ ေနေသာသူ ျဖစ္၏။ သူ၏အမည္မွာ ကိုစိန္ေဖဟူ၍ ျဖစ္၏။ သူသည္ မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္ လုပ္ခဲ့ဖူးသည္ဟု သိရ၏ စကားေျပာလွ်င္ သူ႔ကိုယ္သူ “ဆရာတို႔က” ဟု ေခါင္းစဥ္တပ္၍ ေျပာေလ့ရွိ၏။ သူသည္ အိမ္ျပင္၍ ေဆာက္ေသာအခါ၌ ကြ်ႏ္ုပ္၏ေျမကို ေျခာက္လက္မ ခိုး၍ ေဆာက္ေလ၏။ သူ၏ အိမ္ေခါင္းရင္းတြင္လာ၍ ေဆာက္သူကလည္း သူ႔ထံမွ ေျမေျခာက္လက္မကို ခိုးယူ ျပန္၏။



ထိုအခါ၌ ဦးစိန္ေဖသည္ မခံမရပ္ျဖင့္ကာ ေျမတိုင္းစာေရးကို ေခၚ၍ ေျမတိုင္းေလေတာ့၏။ ေျခာက္လက္မ ခိုးယူထာေၾကာင္း ထင္ရွားလွ်င္ ဦးစိန္ေဖက ရပ္ကြက္လူႀကီးမ်ားကို ျပသတိုင္းတန္းေလေတာ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္သူ၏ ေခါင္းရင္းအိမ္မွ လူသည္ ေရတံေလွ်ာက္ ႀကီးကို ျဖတ္ပစ္လိုက္ရ၏။ ျပတင္းေပါက္မွ တံခါးမ်ားကို အေသပိတ္ပစ္လိုက္ရ၏။ ျပတင္းေပါက္ေပၚတြင္ လုပ္ထားေသာ ဆန္းရွိတ္ပင္ ၿဖိဳခ်ပစ္လိုက္ရ၏။ ထိုကိစၥမ်ား ၿပီးသြားေသာအခါ၌ ကြ်ႏ္ုပ္မွာလည္း ဖဲဝိုင္း မရွိေသာေၾကာင့္ အားလပ္ေနသည္ျဖစ္ရာ တစ္စံုတစ္ ေယာက္ကို ျပႆနာရွာဦးမွပဲဟု ေတြးကာ ေျမတိုင္းစာေရးကို ေခၚ၍ ေျမတိုင္းခိုးေလေတာ့၏။



ထိုအခါ ဆရာဦးစိန္ေဖသည္ ကြ်ႏ္ုပ္ထင္သကဲ့သို႔ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေျမကို ေျခာက္လက္မ ခိုးထားျခင္းမဟုတ္ တစ္ေပတိတိ ခိုးထားေၾကာင္းေတြ႕ရလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ရပ္ကြက္ လူႀကီးမ်ားကို ျပသ၍ တိုင္းတန္းရေလ၏။ ဓာတ္ပံုမ်ား ႐ိုက္ကူး၍ မွတ္တမ္းတင္ရေလ၏။ ဆရာဦးစိန္ေဖသည္ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေနၿပီ ျဖစ္၏။ သူ၏ ေခါင္းရင္းအိမ္မွ လူကို လုပ္သကဲ့သို႔ ကြ်ႏ္ုပ္က သူအား လုပ္ရပါမူသူ၏ အိမ္နံရံ တစ္ခ်ပ္လံုး ၿဖိဳခ်ပစ္ရမည္ ျဖစ္၏။ ထုိအျဖစ္ကို ၾကားလွ်င္ ဦးစိန္ေဖ၏ ေခါင္းရင္းအိမ္မွလူသည္ ကြ်ႏ္ုပ္အိမ္သို႔ မဖိတ္ေခၚ ရပါပဲလ်က္ လာ၍လည္၏။



ထို႔ေနာက္ ထိုသူက “မိတ္ေဆြႀကီး အမႈကို က်ဳပ္ဝယ္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ၊ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလူႀကီးကို ႏွိပ္စက္ခ်င္လို႔ပါ” ဟု ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းေျပာေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္ကလည္း ထိုလူႀကီးအား “ဆရာတို႔က ဆရာတို႔က ” ဟု ေျပာေလ့ရွိသည္ကို နားကေလာေနရကား ကြ်ႏု္ပ္အမႈကို မေရာင္းႏိုင္ေပ၊ ႐ႈိးသမား စကားျဖင့္ ေျပာရပါမူ ဒီတစ္လွည့္တြင္ ရွိသမွ်ပံု၍ ႐ႈိးရမည့္အလွည့္ ျဖစ္၏။



ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဦးစိန္ေဖႀကီးအား.. “ ဘယ္လိုလဲ ဆရာႀကီး” ဟု ေမးလိုက္ရာ ဦးစိန္ေဖႀကီးက “က်ဳပ္လဲ မတိုင္းမိဘဲ ေဆာက္လိုက္မိပါတယ္ဗ်ာ၊ အိမ္နီးခ်င္းေတြပဲ ေျမကေလး တစ္ထြာတစ္မိုက္အတြက္ နင္လား ငါလား ေျပာၾကဆိုၾကဖို႔ မရွိပါဘူး၊ က်ဳပ္တို႔ေတာမွာဆိုရင္ သူ႔ေျမကိုယ့္ေျမ တစ္လံႏွစ္လံဝင္ၿပီး ေဆာက္ၾကတာ” ဟု ေျပာေလ ေတာ့၏။ “ေတာမွာေတာ့ ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္ ဆရာႀကီး ၿမိဳ႕မွာဆိုေတာ့ မရဘူ၊ ေျခာက္လက္မေလာက္ ကိုယ့္ေျမထဲ ေရာက္ေနရင္ တခ်ိဳ႕ ဆိုေ ရတံေလွ်ာက္ေတြ ျဖတ္ခိုင္း၊ ျပင္းေပါက္မိုးေတြ ၿဖိဳခိုင္းလုပ္ၾကတာ မဟုတ္လား၊



ေျခာက္လက္မဆုိရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အေနနဲ႔ဘာမွ မေျပာပါဘူး၊ အခုဟာက တစ္ေပခင္ဗ်၊ အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ မတရားလဲ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး၊ ဆရာႀကီး လုပ္တဲ့နည္းအတိုင္းပဲ ကြ်န္ ေတာ့္ေျမ ကြ်န္ေတာ္ လိုခ်င္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ေျမထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ အေဆာက္အဦး ဖ်က္ေပးဖို႔ပါပဲ” ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာ လိုက္ရာ ဦးစိန္ေဖ၏ မ်က္ႏွာသည္ ဝါအဝင္၌ စြန္႔ပစ္ျခင္းခံရေသာ နတ္အုပ္သီးကဲ့သို ႐ႈံ႕တြ၍ သြားေလေတာ့၏။ အိမ္ကို ဖ်က္ပစ္ရန္ အခက္အခဲရွိေသာ ဆရာဦးစိန္ေဖသည္ ကြ်ႏ္ုပ္အား ေငြသံုးေသာင္း အေလွ်ာ္ေပးရေတာ့၏။



ကြ်ႏ္ုပ္၏ေျမတစ္ကြက္လံုး ဝယ္လွ်င္ပင္ သံုး ေသာင္းႏွင့္ပင္ ရႏိုင္၏။ ယခုမူ ေျမတစ္ေပအတြက္ ေငြသံုးေသာင္းကို ကြ်ႏ္ုပ္က လက္ေျဖာက္တီး၍ ယူလိုက္ေလ၏။ ဦးစိန္ေဖႀကီး ကား ကစားလိုက္သည္ႏွင့္ ခါးက်ိဳးသြားေသာ ရွစ္သံုးလံုး ဖဲထုပ္ႏွင့္ တူ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္မွာမူကား ကုလားဖန္ ထိုးရခက္ေသာ ေအဝမ္းဖဲထုပ္ႏွင့္တူ၏။ သို႔ရာတြင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ဦးသည္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားသာတည္း။



အဘမင္းသိခၤ၏ စာေပမ်ားကို ေလးစားၾကေသာ စြဲလန္းၾကေသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ၾကေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အဘမင္းသိခၤ၏ ၀တၳဳတိုမ်ားကို အလ်ဥ္းသင့္သလို ျပန္လည္ ေရးသားေပးပါမည္။ စာမ်ားကို ၀ိုင္း၀န္း ေရးသားေပးေသာ လြန္စြာခင္မင္ဖြယ္ ေကာင္းေသာ လြန္စြာ သေဘာေကာင္းေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ညီရင္းအကိုတမွ် ခင္မင္ရေသာ ကိုေအာင္အား ေက်းဇူးအထူးပင္တင္မိပါေၾကာင္း.... အဘမင္းသိခၤ၏ စာမ်ားကိုဖတ္ရင္း တစ္စံုတစ္ရာ ရင္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္ပါေစ....